Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο κεντρικός άξονας των ιστοριών του είναι ο έρωτας, όχι μόνο με την προφανή ιδιότητά του, αλλά και ως αγάπη, πάθος, ολοκλήρωση, ευτυχία, εκδίκηση. Κάθε αφήγηση καταπιάνεται με διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα και παραπλήσιο θέμα, που αφορά την ανθρώπινη υπόσταση.

Ο Τάσος Σουραλής έζησε μια ζωή γεμάτη από περιπέτεια, γυναίκες, ταξίδια, ελευθερία. Τώρα όμως, είναι ο γεράκος που κάθε πρωί ακολουθεί την ίδια διαδρομή από το σπίτι στην πλατεία, κάθεται στο παγκάκι του και παρατηρεί τον κόσμο.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Πάτρικ Ζίσκιντ πραγματεύεται τον αόρατο κόσμο των οσμών.

Η «Ατζέντα 16» αποτελεί ένα πολιτικό κείμενο, που με την διακομματική και ευρεία μορφή του χαρακτηρίζει και σκιαγραφεί τα δρώμενα, τις αντιδράσεις, τις κοινωνικές απόψεις για το περιβόητο πλέον άρθρο 16.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια πρωτότυπη ιστορία, που ξεκινά με τον θάνατο της πανεπιστημιακής καθηγήτριας Μπλούμα Λέννον από διερχόμενο αυτοκίνητο την ώρα που διάβαζε ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Πάολο Κοέλιο αφηγείται την ιστορία της Αθηνάς, μιας γυναίκας που τις πρώτες ημέρες της ζωής της τις πέρασε σε ορφανοτροφείο.

Χώρος: Τουρκία. Χρόνος: λίγο πριν το Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Ο σουλτάνος μηχανορραφεί. Συναντήσεις με πρέσβεις ξένων χωρών, που πλέον μένουν αμέτοχοι στο γεγονός που επίκειται.

Το ‘Με λένε Ελιζαμπέτ’ είναι το δέκατο βιβλίο της και γυρίστηκε σε κινηματογραφική ταινία το 2005 από τον Jean –Pierre Ameris. Πρωταγωνίστρια είναι η δωδεκάχρονη Μπέτυ, ‘η κόρη του γιατρού’, το ‘στερνοπούλι’, ‘το νούμερο πέντε’ και η ‘préférée’ του Ψυχίατρου και Διευθυντή μιας κλινικής που συνορεύει με την μονοκατοικία στην οποία ζει με την οικογένειά της.

Μια μέρα, σ’ ένα ράφι φτιαγμένο από πακέτα τσιγάρων, ακουμπά το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» του Φρειδερίκου Νίτσε. Τον διάλεξε για δύο λόγους. Αυτός δεν ήθελε μαθητές και της ίδιας της άρεσε να φεύγει. Στις σελίδες του ζητά καταφύγιο και διέξοδο στην σκέψη της μεγάλης απώλειας και όταν ανακαλύπτει πως έχει ήδη ζήσει την πιο μεγάλη στιγμή στη ζωή της, αντικρίζει τα πάντα περιφρονώντας την ασημαντότητα τους.

Ο Ντιντερό με το έργο αυτό καθίσταται υπέρμαχος της φυσικής ελευθερίας του ανθρώπου και πολέμιος των θεσμών της ευνομούμενης πολιτείας. Η μετάφραση της Ειρήνης Παπαδάκη αναδεικνύει περισσότερο το κείμενο, ενώ το επίμετρο της Μαριλίζας Μητσού αποτελεί ιδανικό συμπλήρωμα για την κατανόηση του φιλοσοφικού στοχασμού του Ντιντερό.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Βίλχελμ Γκενατσίνο γράφει για την ανάγκη ή την επιθυμία, την αναστάτωση ή τη χαρά, που μόνο ο έρωτας μπορεί να προκαλέσει.

Τι κάνει κάποιος γονιός, όταν χάσει το παιδί του; Ποια συναισθήματα αγκιστρώνουν την ψυχή, καθώς οι αναμνήσεις διαδέχονται η μία την άλλη; Τι ελπίζει να μπορούσε να αλλάξει στις στιγμές που έφυγαν, σε ποιες λεπτομέρειες θα έδινε σημασία;