Σεξουαλικές προτιμήσεις και ψυχική ισορροπία

Ο Τζέιμς Μπόλντουιν γεννήθηκε το 1924 στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. Δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα σε ηλικία δώδεκα χρόνων και από το 1943 αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Μετανάστευσε στην Ευρώπη στο τέλος της δεκαετίας του 1940, τόσο εξαιτίας του ρατσισμού που επικρατούσε στις ΗΠΑ, όσο και εξαιτίας προσωπικών προβλημάτων. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 1957 και συμμετείχε στο Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων των Μαύρων. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη νότια Γαλλία, όπου και πέθανε το 1987.

Το δωμάτιο του Τζοβάνι αφηγείται την ιστορία του νεαρού Αμερικανού Ντέιβιντ, ο οποίος φτάνει στο Παρίσι της δεκαετίας του ’50, σημαδεμένος από μια ομοφυλοφιλική εμπειρία της εφηβείας του. Στο Παρίσι γνωρίζει και αρραβωνιάζεται την Έλα. Όταν αυτή θα λείψει στην Ισπανία για να σκεφτεί την πρόταση γάμου που της έχει κάνει, ο Ντέιβιντ γνωρίζει τον Τζοβάνι, έναν μπάρμαν σε κλαμπ όπου συχνάζουν ομοφυλόφιλοι. Η έλξη είναι φανερή από την αρχή και ο Ντέιβιντ κάμπτοντας τους ηθικούς του ενδοιασμούς δημιουργεί σχέση με το νεαρό Ιταλό. Μετακομίζει στο άθλιο δωμάτιό του, το οποίο ο Τζοβάνι προσπαθεί να μετατρέψει σε σπιτικό. Όταν, όμως, η Έλα επιστρέφει από την Ισπανία, ο Ντέιβιντ πρέπει να πάρει αποφάσεις. Η απόφασή του να συμβαδίσει με το κοινωνικά αποδεκτό πληγώνει τον Τζοβάνι, ο οποίος έχει μείνει άνεργος. Ο Ντέιβιντ αναχωρεί μαζί με την Έλα για τη νότια Γαλλία και ο Τζοβάνι μένει μόνος και απελπισμένος, έτοιμος να διαπράξει ένα έγκλημα.

Το μυθιστόρημα αναπτύσσεται μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Ντέιβιντ και πρόκειται ουσιαστικά για ένα flashback. Ο Ντέιβιντ, μόνος του και έτοιμος να αναχωρήσει από τη νότια Γαλλία, σκέφτεται όσα συνέβησαν και του άλλαξαν τη ζωή. Συναισθηματικά μπερδεμένος, κατηγορεί τον εαυτό του γιατί πλήγωσε ανεπανόρθωτα τους δυο ανθρώπους που αγαπούσε: την Έλα και τον Τζοβάνι. Η δική του αδυναμία να αποφασίσει εάν μπορεί να εναντιωθεί στο κοινωνικά αποδεκτό, σημάδεψε αυτούς. Τώρα, μπορεί μόνο να σκέφτεται το παρελθόν, αφού όσοι έχουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του έχουν φύγει.

Το μυθιστόρημα είναι μια κραυγή αγωνίας του ανθρώπου που κοντεύει να οδηγηθεί στην τρέλα επειδή δεν μπορεί να αποδεχτεί τον πραγματικό του εαυτό. Παράλληλα, εκφράζεται η αγωνία για το χρόνο που περνά και για τους συμβιβασμούς ή τις ταπεινώσεις που υφίσταται ένας ομοφυλόφιλος καθώς μεγαλώνει. Ο Μπόλντουιν δεν κριτικάρει άμεσα την κοινωνία που δεν είναι ανοιχτή σε τέτοιου είδους ζητήματα, ωστόσο, είναι φανερό ότι προβληματίζεται από τον τρόπο που οι πρωταγωνιστές υποφέρουν για να συμμορφωθούν με τις κοινωνικές νόρμες και να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του συντηρητικού περιβάλλοντός τους.