Τρεις εικονογραφημένες ιστορίες που διερευνούν τα όρια ανάμεσα στην παιδική και την ενήλικη λογοτεχνία, αφενός,  στην εικονογράφηση και τη ζωγραφική, αφετέρου. Τρία δίπολα συγγραφέων-καλλιτεχνών συνομιλούν και εμπνέουν ο ένας τον άλλον, προσφέροντας ένα βιβλίο σημαντικής αισθητικής και λογοτεχνικής αξίας. Η «Ιστορία της Μαργετίνας», το «Επτά» και η «Κοκκινοσκουφίτσα από μέσα» διεισδύουν στα μύχια της ενήλικης και παιδικής ερωτικής ψυχής.

Σε ένα μικρό χωριό της Αργεντινής, πέντε άνθρωποι περιμένουν το λεωφορείο: ένας πωλητής και η νεαρή συνοδός του θέλουν να φύγουν από το χωριό, ενώ ο δικηγόρος Πόνσε και η σύζυγός του περιμένουν να αποχαιρετήσουν τη μικρότερη αδελφή του. Το λεωφορείο πλησιάζει, αλλά αντί να σταματήσει, επιταχύνει και φεύγει.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα ένας γνωστός κριτικός τέχνης φτάνει σ’ ένα χωριό της βορειοδυτικής Γαλλίας, για να συναντήσει έναν παλιό φίλο του, ζωγράφο, που ζει αυτοεξόριστος, προκειμένου να ζωγραφίσει ο απομονωμένος καλλιτέχνης το πορτρέτο του κριτικού. Όμως ο ζωγράφος θα ξεδιπλώσει μετά από πολλά χρόνια τα συναισθήματα που τον οδήγησαν στην απομόνωση.

Ο Ιησούς Μπετς είναι ένας άνθρωπος χωρίς χέρια και πόδια, ένας «κορμάνθρωπος». Έχει όμως το χάρισμα της καλής όρασης, μια θαυμάσια φωνή υψίφωνου και καλή καρδιά. Οι σκληρές συνθήκες ζωής όμως η ανέχεια και η φτώχεια κάνουν τους απλούς ανθρώπους της εποχής (τέλος 19ου αρχές 20ου αιώνα) σκληροτράχηλους, βίαιους και άσπλαχνους. Ο ήρωας τελικά θα βρει τον δρόμο του. Αλλά το «χάπυ έντ» δεν αρκεί για να σβήσει το πικρό χαμόγελο του αναγνώστη. Ένα υψηλής ποιότητας βιβλίο που ξεπερνά κατά πολύ τα συνηθισμένα βιβλία για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Έχει αποσπάσει σημαντικά βραβεία του γαλλόφωνου κόσμου, όπως το Goncourt Jeunesse (2002).

Το βιβλίο αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας της Σώτης Τριανταφύλλου και του φωτογράφου Πέτρου Νικόλτσου. Η συγγραφέας επιστρέφει στο γνώριμό της Λος Άντζελες, παραθέτοντας αποσπάσματα από δυο παλαιότερα βιβλία της, ''Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ'' (1992) και ''Άλφαμπετ Σίτυ'' (1993).

Ο αστυνομικός Μάριο Κόντε την τελευταία ημέρα της εργασίας του ως ντετέκτιβ καλείται να ανακαλύψει την ταυτότητα του πτώματος που βρέθηκε στη βίλα του Έρνεστ Χεμινγουέι , όταν ένας τυφώνας ξερίζωσε το δέντρο, όπου κειτόταν θαμμένος ο νεκρός.

Λίγο πριν πεθάνει, η Ρόζαμοντ σχολιάζει σε ένα κασετόφωνο είκοσι επιλεγμένες φωτογραφίες που ανασυνθέτουν σημαντικές στιγμές της ζωής της, αλλά και την τραγική μοίρα των γυναικών τριών γενεών. Ο συγγραφέας του «Κλειστού κύκλου» επιστρέφει με ένα σκόπιμα χαμηλόφωνο μυθιστόρημα.

Ο νεαρός Γουόλτερ Χάρτραϊτ βρίσκει δουλειά ως δάσκαλος ζωγραφικής δυο δεσποινίδων σε μια επαρχιακή πόλη. Το βράδυ πριν από την αναχώρησή του από το Λονδίνο, καθώς περπατάει, συναντά μια γυναίκα ντυμένη στα άσπρα που του ζητάει να της δείξει το δρόμο προς το Λονδίνο. Αργότερα, μαθαίνει ότι η κοπέλα μόλις είχε δραπετεύσει από το ψυχιατρείο. Ο Γουόλτερ αναχωρεί για την εξοχή και τη νέα του δουλειά.

Τρία νέα παιδιά από γειτονικές χώρες συναντιούνται στα σύνορα για να παίξουν μουσική, μια συμβολική υπενθύμιση της κοινής καταγωγής τους (μας). Ο συγγραφέας τους παρακολουθεί ενόσω προσπαθούν να στήσουν τη ζωή τους και να καταλάβουν τη θέση που τους αξίζει στον κόσμο. Όμως άλλες είναι οι προθέσεις των ισχυρών….

Η Ηλέκτρα της Βίκυς Στουφή είναι μια πολύ όμορφη και συνάμα πλούσια γυναίκα. Η γοητεία της είναι ένα όπλο που έχει μάθει να το χρησιμοποιεί για να πετυχαίνει τους στόχους της. Η αντρική παρουσία δεν της έχει λείψει ποτέ. Αντιθέτως, της έχει λείψει η αγάπη. Τα βιώματα της παιδικής της ηλικίας την έχουν μετατρέψει σε ένα ψυχρό και αδιάφορο πλάσμα.