Η μαγεία και η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης

Ο Πάολο Κοέλιο γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1947. Ανακάλυψε νωρίς τη συγγραφική του κλίση και εργάστηκε παράλληλα ως σκηνοθέτης, συνθέτης και δημοσιογράφος. Τα βιβλία του (π.χ. «Ο αλχημιστής», «Έντεκα λεπτά», «Ζαχίρ» κ.ά.) έχουν κυκλοφορήσει σε 150 χώρες και έχουν μεταφραστεί σε 62 γλώσσες. «Ο αλχημιστής» σημείωσε τις περισσότερες πωλήσεις από οποιοδήποτε άλλο πορτογαλικό βιβλίο.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα, το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί τη συνέχεια της «Μάγισσας του Πορτομπέλο». Εδώ ο Κοέλιο παρουσιάζει το δρόμο της μαγείας, της επαφής με τη φύση, τη σπουδαιότητα του έρωτα, αλλά και των επιλογών κάθε ανθρώπου. Η Μπρίντα είναι μια νεαρή κοπέλα που πηγαίνει στο δάσος για να συναντήσει έναν Μεγάλο Δάσκαλο της μαγείας. Έπειτα από μερικές ώρες μαζί του, εκείνος την αφήνει μόνη της όλο το βράδυ μέσα σε μια σκηνή. Η Μπρίντα, όντας ακόμα εξαρτημένη από τα αμιγώς γήινα ένστικτά της, διακατέχεται από φόβο και αμφιβολίες. Όμως το άλλο πρωί, φεύγοντας από το δάσος, αντιλαμβάνεται πως ήδη είχε πάρει το πρώτο μάθημα: την επαφή με τον εαυτό της. Από ‘κει και πέρα η νεαρή ηρωίδα ξεκινά μια διαδρομή αναζήτησης, ώστε να μυηθεί στα μυστήρια της ζωής. Η επαφή με μάγισσες, οι εκστατικές εκρήξεις που συμβαίνουν εντός της, αλλά και τα ταξίδια στο χρόνο και σε άλλες διαστάσεις, την οδηγούν σταδιακά στη δική της μύηση.

Ο Πάολο Κοέλιο στην αρχή του βιβλίου γράφει πως πρόκειται για μια ιστορία που του διηγήθηκε μια φίλη του, όπως η ίδια τη βίωσε, την οποία πήρε ο ίδιος και αλλάζοντας μόνο τα ονόματα σχεδόν, τη μετέτρεψε σε βιβλίο. Από τη θέση του παρατηρητή απέναντι στην ιστορία, ο Κοέλιο παραθέτει τα γεγονότα ως παντεπόπτης αφηγητής, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που διαφαίνονται στο κείμενο οι προσωπικές πινελιές του συγγραφέα, καθώς παραθέτει ρήσεις ή απόψεις για το μυστήριο της ζωής. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια και οι διάλογοι είναι λιτοί. Η στοιχειοθέτηση των χαρακτήρων γίνεται μέσα από τη διαδρομή τους στην εξέλιξη της ιστορίας, ενώ γεγονός είναι πως ο Κοέλιο αποφεύγει τις υπερβολικές σκιαγραφήσεις χώρων και προσώπων.

Αν θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι η θεματολογία του βιβλίου στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, τότε μπορούμε να δικαιολογήσουμε τα αδύνατα σημεία του κειμένου ή κάποιες επαναλήψεις. Αν, όμως, πρόκειται για αποκύημα φαντασίας, τότε απλά θα το χαρακτηρίζαμε «στερούμενο εμπνεύσεως». Επίσης, ως μυθιστόρημα δεν παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ωστόσο πρόκειται για ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, με δυνατό του σημείο κάποιες φράσεις που ανάγονται σε φιλοσοφικό, θεολογικό και μυστηριακό επίπεδο.

Το καινούργιο βιβλίο του Πάολο Κοέλιο είναι ένα κείμενο που εντάσσεται απολύτως στο λογοτεχνικό ύφος του συγγραφέα, ενώ διαφαίνεται μέσα στις σελίδες του η διάθεση του Κοέλιο να ασχοληθεί για ακόμα μια φορά με ζητήματα πέραν της απλής καθημερινότητας. Η μετάφραση της Μάτας Σαλογιάννη είναι άρτια, αφού η μεταφράστρια διαθέτει και ιδιαίτερη εμπειρία στα κείμενα του Βραζιλιάνου συγγραφέα.