Το λογοτεχνικό ντεμπούτο της Σεσίλιας Σαραντοπούλου, ένα κορίτσι στην εφηβεία του, μόλις 16,5 χρονών. Από τους πρώτους στίχους, αντιλαμβάνεσαι την ποιητική της φλέβα, γνήσια και καθαρή, χωρίς φτιασίδια, πόζες και μιμήσεις.

Είναι τόσο πυκνός ο δομημένος λόγος, τόσο πλήρης αυτοκριτικών σχολίων που δεν επιδέχεται έξωθεν επεμβάσεων, αφού το κειμενικό «σώμα» είναι κρουστό, λαγαρό, ξεγλιστράει σαν το χέλι και δεν του ταιριάζει η ανατομία. Όχι τώρα, όχι ποτέ, όχι εδώ. Η υψηλή Τέχνη είναι συμπαγής κι ακατανόητη, αδιανόητη για το κοινό ανθρώπινο μυαλό.

Η τιμιότητα, η ποιητική ειλικρίνεια, ο θυμόσοφος διδακτισμός, η εγνωσμένη σοφία, το αναγνωρισμένο δικαίωμα του έγκριτου Διδασκάλου, ο μελίρρυτος καταγγελτικός τόνος των κακώς κειμένων ολάκερης της παραπαίουσας, ασθμαίνουσας, παραζαλισμένης Ανθρωπότητας, συνδυάζονται με έναν μετεφηβικό λυρισμό αυτόχρημα ηρωικό.

Το «Ποσειδωνίς» είναι μια εξαιρετική συλλογή που αποπνέει την αγωνία για την πορεία του ανθρώπου μέσα στο χρόνο, αλλά και την πίστη για την πραγμάτωση των ελπίδων και των ονείρων κάθε ύπαρξης.

Στην ποιητική συλλογή της Μαρίας Σκουρολιάκου με επίκεντρο τον άνθρωπο και την πορεία του μέσα στο χρόνο, συνδέεται το κλασικό με το σύγχρονο, η ζωή με τον θάνατο, ο θρήνος με την ελπίδα. Συστατικά στοιχεία ενός κόσμου που βάλλεται και αυτοκαταστρέφεται, ανθρώπων που κατακρημνίζονται μα ελπίζουν.

Αξιοπερίεργα αυτοαναφορική λυρική ποίηση που υπερβαίνει τα εσκαμμένα κι ανακτά απαιτήσεις καθολικότητος. Ενδιαφέρουσα προσπάθεια καθολικεύσεως του ατομικού που δεν είναι ποτέ προσωπικό.

Ερωτοτροπώντας με τη θεολογία των Ορφικών, χρησιμοποιεί επιλεκτικά τη visual poetry για να θραύσει τη μονοτονία του “matrix” μέσα στο οποίο συμπλέκεται η ζωή με τα νοητικά του δημιουργήματα… Οι λέξεις όπλα που εκπυρσοκροτούν κι άλλοθι αειζωίας, ξόρκια αλεξιθάνατα. Βαθιά τα ποιητικά νερά όπου κολυμπάει ο Σάββας Καράμπελας. Νοητική η έκφρασή του.

Τεσσαράκοντα και επτά (47) ποιήματα με τίτλους που παραπέμπουν στο φως. Ο Παναγιώτης Βούζης είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στα Νεοελληνικά Γράμματα γιατί βλέπει το έργο των άλλων (και τον εαυτό του) κριτικώ τω τρόπω μέσα από τα παράλληλα κάτοπτρα που λάμπουν στην ξάστερη ποίησή του.

Ο Τόλης Νικηφόρου στο 37^ο βιβλίο του έφτασε στην πλήρη ποιητική του ωριμότητα.

Έτσι, χωρίς κεφαλαία και στίξη, χαμηλόγνωμα αλλά όχι πάντα χαμηλόφωνα, ο ποιητής-φιλόσοφος Τόλης Νικηφόρου είναι κατ’ αρχήν και κυρίως οραματιστής-προφήτης.