Στη «Σώσα» του, ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ αφηγείται την ερωτική ιστορία του Άαρον και της Σώσα, που διαδραματίζεται στην εβραϊκή κοινότητα της Βαρσοβίας λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παραδίδοντας στους αναγνώστες ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα.

Ένα αριστουργηματικό ψυχολογικό μυθιστόρημα αγωνίας και φαντασίας, που παρά το γεγονός ότι πολλοί σημαντικοί συγγραφείς και κριτικοί το έχουν χαρακτηρίσει ως αστυνομικό, είναι ένα αφήγημα που δεν μπορεί να ενταχθεί σε καμία κατηγορία.

Ο Πανσέληνος, ένας δοκιμασμένος πια πεζογράφος, με παιγνιώδες αλλά και σαρκαστικό κάποιες φορές ύφος αναφέρεται σε ομότεχνους, αλλά και παθιασμένους αναγνώστες και τους επισημαίνει κάποια βασικά στοιχεία σχετικά με την τέχνη της λογοτεχνίας.

Το βράδυ ενός σεισμού, ο Άρης, ένας μοναχικός εργένης, αποκτά το χάρισμα της διαπεραστικής ακοής. Μπορεί πλέον να ακούσει τα πάντα, ακόμα και τον πιο ανεπαίσθητο θόρυβο. Σύντομα θα εκμεταλλευθεί την κατάστασή του για να παρακολουθήσει όσα συμβαίνουν στο ρετιρέ ενός ζωγράφου, ακριβώς πάνω από το δικό του διαμέρισμα, και να γίνει το alter ego του.

Σπαράγματα σκέψεων, γνωμικών, απόψεων του γνωστού ποιητή Μάρκου Μέσκου γύρω από την Ποίηση και την ποιητική πράξη

Μακροπερίοδος, πυκνός και δοκιμιακός ο λόγος της βιβλιοκριτικού, μεταφράστριας (μεταξύ πολλών άλλων) και παιδιόθεν «εμμανούς» του πλεξίματος Κατερίνας Σχοινά, με αναφορές σε λογοτεχνικά κείμενα, πίνακες και εικαστικές εγκαταστάσεις, προσφέρει μια αναπάντεχα ελκυστική ανάγνωση του «πολιτισμού του πλεκτού», σύγχρονη, καίρια, τεκμηριωμένη.

Ένας μοριακός βιολόγος, ο Ν., φεύγει από την Ελλάδα για την Οξφόρδη όπου θα συμμετάσχει ως ερευνητής σε ένα πρόγραμμα για «το γενετικό και βιοχημικό υπόβαθρο της μακροπρόθεσμης μνήμης της στοργικότητας».

Ένας νέος συγγραφέας, ο οποίος φιλοδοξεί να ζήσει αποκλειστικά από τη γραφή, αποδέχεται την πρόσκληση ενός επίδοξου μαικήνα των τεχνών να φιλοξενηθεί για μία εβδομάδα στο σπίτι του στην Ύδρα και να «διαγωνιστεί» για μία υποτροφία τριών μηνών.

Σε ένα «Αφήγημα για τη Μεταπολίτευση» όπως το επιγράφει, η Αγγέλα Καστρινάκη καταγράφει την πορεία της Ειρήνης, της ηρωίδας της από το 1973 έως το 1979, στα χρόνια, ουσιαστικά, του παλιού εξατάξιου Γυμνασίου, από το ατομικό στο συλλογικό, στην αναζήτηση σημείων επαφής με άλλους νέους της ανανεωτικής αριστεράς σε έναν κόσμο που αλλάζει.

Μια ιστορία που είναι αναλόγως με τον αναγνώστη: αλληγορία, παραμύθι, ρομαντική, οντολογική, θεολογική, θαλασσινή, μαγική και μαγευτική. Ένα αλλόκοτο, φαινομενικά απλό κείμενο 150 σελίδων που συνεχίζεται και πίσω και κάτω από τις γραμμές, υπάρχει πριν και μετά την αφήγηση. Ένα αριστούργημα που παραμένει ανοιχτό σε κάθε ερμηνεία.

Το «Μάρτυς μου ο Θεός» είναι ένα χιουμοριστικό, καλογραμμένο βιβλίο που προκαλεί άφθονο γέλιο. Όλο το βιβλίο είναι ένας μονόλογος, σαν κείμενο από stand-up comedy, όπου το ένα θέμα εναλλάσσεται με το άλλο με ταχύτητα και, πίσω από το αβίαστο γέλιο που προκαλεί, στο μυαλό του αναγνώστη υπάρχει μια πικρή επιβεβαίωση: «Ναι, έτσι είναι!».

Μέσα από τα κείμενα προβάλλουν πλευρές της πολυεθνικής Θεσσαλονίκης του Μεσοπολέμου, αλλά και πτυχές της προσωπικότητας του ποιητή και καλλιτέχνη που φέρει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της καταγωγής του. Ενός ανθρώπου που έζησε σε μια «ξένη» πόλη (και χώρα) αλλά που η ιστορία της πατρίδας του, η ζωή και οι συνήθειες, τον διαπότισαν και τον διαμόρφωσαν.