Ενάρετος καλόγερος μες στο τρελό Μανχάτα

ή

Τα Ρωρώ του Έρωτα

Ο Χρυσοβαλάντης έχει το όνομα της γιαγιάς του. Είναι πολύ  βολικός και απόλυτα επηρεασμένος από τον απόστρατο πατέρα του. Το τρελό αφεντικό του, ο Εξαποδώ, τον πίεζε, τον έτρεχε, «Τρέχα χοντρέ» του έλεγε. Σκέτο σκουπίδι ήταν για αυτόν. Η τεχνολογία στο χώρο του βιβλίου, που είχε σαρώσει τα πάντα, επηρέασε και τον Εξαποδώ με αποτέλεσμα να τον απολύσει. Τώρα τον κερνούσαν οι άλλοι. Δεν ήταν απλά πτωχός, ήταν χρεωμένος. Κι αυτό είναι χειρότερο. Όλοι το μύριζαν –οι γυναίκες ιδιαίτερα– και γι’ αυτό τον απέφευγαν. Γυναίκες! Είχε πολλές σχέσεις στη ζωή του. Ων ουκ έστιν αριθμός! Δεν την πέρασε δα και μόνος. Η Ευμορφία, η Ρωρώ, το Μαρινάκι, Ρωσίδες… Όμως, κατά περίεργο τρόπο, δεν πλήρωσε μόνο κινητά και μικροδωράκια, μέχρι και σπουδές πλήρωσε και αυτές οι αχάριστες εξαφανίστηκαν όλες. Βέβαια, έπαιξαν ρόλο η θεούσα η μάνα του και οι αδελφές του.

Ο Χρυσοβαλάντης ήταν η εύκολη λεία για όλους εκείνους που ήθελαν να τον εκμεταλλευτούν. Ενέδιδε σε όλα, ενώ όταν ερωτευόταν γινόταν ένα αυτοκίνητο χωρίς τιμόνι. Αυτός όμως πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα για τη Ρωσίδα, το Μαρινάκι… Μόνο για την Ευμορφία, τη Ρωρώ και το αφεντικό του τον Εξαποδώ δεν φειδόταν ύβρεων.

Τώρα πια έχει φτάσει τα πενήντα και, οικονομικά, βρίσκεται  κάτω από το μηδέν. Στο μέσον της ζωής του έχει επίσης ζάχαρο, καρδιά, πάρεση προσώπου, είναι  υπέρβαρος, χωρίς δόντια και χωρίς στύση. Όλα τον πονούν, μα όλα! Σωστό ερείπιο. Έχει μετανιώσει και έχει ευχηθεί στη ζωή του για πολλά. «Μάρτυς του ο Θεός». Ο πνευματικός του τον συμβούλευε «να βρεις ένα καλό κορίτσι να το παντρευτείς». Τελευταία, μια πάλη ένοιωθε να γίνεται  μέσα του. Μεταξύ Εξαποδώ και Θεού, μεταξύ πόρνης και μιας σεμνής γυναίκας για να την κάνει σύζυγό του. Εδώ και καιρό θέλει να βρει μια δουλειά και να  παντρευτεί με μια Γαλλίδα ή μια Αγγλίδα έστω. Θέλει να κάνει οικογένεια. Θέλει να νοικοκυρευτεί…

Ο πατέρας, η μάνα, οι αδελφές, ο πνευματικός, η Ευμορφία, οι άλλες, το αφεντικό ο Εξαποδώ, οι αγνώμονες φίλοι, ο ψυχίατρος, τα πορνεία, ιδού οι πρωταγωνιστές της αφήγησης του βιβλίου «Μάρτυς μου ο Θεός» του Μάκη Τσίτα.

Με πολυτονική γραφή, πλούτο λέξεων, «έφεση» στα σημεία στίξεως και με μικρές  κοφτές προτάσεις που δίνουν κάτι ακαριαίο και ταχύτητα στη γραφή, ο Μάκης Τσίτας προβάλλει κάποια από αυτά που έχουν συμβεί σε όλους μας. Απλά στον Χρυσοβαλάντη έχουν συμβεί όλα. Ο ήρωάς του, με την αθωότητα ενός παιδιού που έχει ξετρυπώσει από τις σελίδες ενός παιδικού του βιβλίου, είναι αδύναμος, παχύς, ερωτύλος, ανασφαλής, υποταγμένος, θεοσεβούμενος/θεοφοβούμενος, ψάλτης, υβρεολόγος, σκουπίδι του αφεντικού του, καλοπροαίρετος προς ηλίθιος στους άλλους, που  θέλει όλοι να τον αγαπούν ενώ δεν θυμώνει με τίποτα και με κανέναν. Παιγνιδάκι στα χέρια των γυναικών  –εμμονή με τις Ρωσίδες– τις βρίζει όλες, ενώ ταυτόχρονα σιγοψιθυρίζει «..χωρίς γυναίκα, βρε δεν κάνουμε στιγμή..».

Ο συγγραφέας, για την αφήγησή του, χρησιμοποιεί διαφορετικά είδη γραφής: αρχαΐζουσα, καθαρεύουσα, καθομιλουμένη, εδάφια του ευαγγελίου και προβάλλει   τον πλούτο της γλώσσας, δίνοντας μουσικότητα και ζωντάνια στο κείμενο και  αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την αγάπη και τη γνώση του πάνω σε αυτήν. Ενώ, με  χιούμορ αλά Γούντι Άλεν, απλοί παιδικοί συλλογισμοί ανατρέπουν την πρόταση, προκαλώντας άφθονο γέλιο και συγκίνηση. Σαρκασμός και αυτοσαρκασμός με  απλότητα έκφρασης κάνει το βιβλίο ξεκαρδιστικό σε πολλά σημεία, ξεγυμνώνοντας παράλληλα μια θλιβερή εικόνα της κοινωνίας. Όλο το βιβλίο είναι ένας μονόλογος, σαν κείμενο από  stand-up comedy, όπου το ένα θέμα εναλλάσσεται με το άλλο με ταχύτητα και, πίσω από το αβίαστο γέλιο που προκαλεί στο μυαλό του αναγνώστη υπάρχει μια πικρή επιβεβαίωση: «Ναι, έτσι είναι!».

Παράξενη έκφραση το γέλιο. Έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στο δράμα και στη θλίψη.

Σε όλα αυτά ρόλο έχει και ο αναγνώστης, ο οποίος, με τη ζωντάνια της αφήγησης του συγγραφέα, νιώθει να γίνεται ο εξομολογητής του ήρωα και, διασκεδάζοντας πολύ με όσα του περιγράφει, εντελώς αυθόρμητα του δίνει άφεση αμαρτιών. Ωστόσο το ίδιο διασκεδάζει και ο ήρωας με όλους γύρω του, κι ας τον αφήνουν όλοι στα κρύα του λουτρού.

Ο Χρυσοβαλάντης μοιάζει να είναι φτιαγμένος από αυτή τη λογοτεχνική συνταγή του ήρωα που θα  μείνει  στην ιστορία. Μάρτυς μου ο Θεός!!!

Το «Μάρτυς μου ο Θεός» του Μάκη Τσίτα είναι ένα χιουμοριστικό, καλογραμμένο βιβλίο που πρέπει να δίδεται στα φαρμακεία με κάθε συνταγή, διότι ως γνωστόν «το γέλιο κάνει καλό στην υγεία».