Ποιήματα ολιγόστιχα, με απλότητα και καθαρότητα, πασπαλισμένα με κάμποσο φιλοσοφικό στοχασμό. Ο ποιητής δεν υιοθετεί τα λεκτικά πυροτεχνήματα, ούτε τα μεταμοντέρνα σχήματα, αρκείται σε μια αμεσότητα που αγγίζει τον αναγνώστη μέσα στη «γυμνότητά» της.

Η ποιήτρια και θεατρολόγος Ασημίνα Ξηρογιάννη έκανε την επιλογή και τη μετάφραση των ποιημάτων του Μαρκ Στραντ και τον συστήνει με την παρούσα ανθολόγηση στο ελληνικό κοινό.

Από τις σπάνιες σημερινές (και μεθαυριανές) ποιητικές φωνές που συνδυάζει αρχαιομάθεια, λεξιπλαστικές εικόνες, μυθολογικό πέταγμα, λογοτεχνική αναδημιουργία της Αρχαίας Γραμματείας μαζί με Φιλοσοφία, Ιστορία και «Μεταφυσική».

Η ποίηση της Διαμαντοπούλου ασχολείται διακριτικά με το εγώ. Έχει όμως και προσανατολισμό προς το εμείς. Έχει πάντως στραμμένο το πρόσωπο στον άνθρωπο και στη δράση του και τη ζωή του. Δημιουργεί εικόνες, συνδέσεις, απελευθερώνει τη γλώσσα, απαντά στις προκλήσεις, ερμηνεύει τον κόσμο.

Δώδεκα διηγήματα με κοινό παρονομαστή την απώλεια. Δώδεκα διηγήματα, στα οποία τα όνειρα δεν έχουν καμία θέση. Παρά μόνο όταν η αφήγηση φτάσει στο τέλος της.

Οι «Γρύπες» με τις συμβολικές τους προεκτάσεις φωτίζουν τον ανθρώπινο ψυχισμό, του οποίου οι εκφάνσεις και οι εντάσεις συχνά εκπλήσσουν, αλλά και δημιουργούν τις πρόσφορες εκείνες συνθήκες για να ανθίσει το δράμα. Είναι τεράστιο και πάντα επίκαιρο το θέμα του εγκλεισμού καθώς και η υφή του.

Το έργο είναι ιδιαίτερα πρωτοποριακό για την εποχή του, με όχημα τη φαντασία, θίγει όμως ένα θέμα διαχρονικό, αφού η ποιότητα και η υφή των σχέσεων γυναικών-ανδρών επανεμφανίζεται ως φλέγον ζήτημα μέσα στους αιώνες και συνεχίζει να εμπνέει τους δημιουργούς.

Σοφές ψυχές, αρχαίες και παλαιές, προσπαθούν να συνηθίσουν τα καινούργια τους σώματα.

Γιάννης Σολδάτος, ένα μετέωρο δίχως σκιά, ποιητικό και ρεαλιστικό, απογειωμένο και χθόνιο συνάμα. Η πολλαπλή εμβρίθειά του αρέσκεται να κρύβεται κάτω από φαινομενική απλότητα που σοφία υποκρύπτει…

Μέσα από τους στίχους της η Μαρία Κατσοπούλου αποτυπώνει με σύμβολα και αρχέτυπα μία μετάβαση από το υλικό πεδίο στο πνευματικό: μία αλχημική μετουσίωση των «κοινών μετάλλων» σε «χρυσό», με καταλύτη την ποίηση και αλχημιστή την ίδια την ποιήτρια.

Στη συλλογή διηγημάτων με τον εξαίρετο τίτλο “Via Dolorosa”, 11 νέοι συγγραφείς ενώνουν τις φωνές τους για να αποτυπώσουν, όπως αναφέρει και ο υπότιτλος του βιβλίου, τον ιό της βίας. Φαινόμενο όχι καινούργιο, αλλά με αχαλίνωτη έκρηξη το τελευταίο διάστημα.