Πάντα να ξαναρχίζεις

Η Νεφέλη στα δεκαέξι της έχει χάσει την ομορφιά της και όλοι την αποφεύγουν. Η Μαρία, όταν ήταν μικρή, παρακαλούσε τον θεό να της στείλει μια άλλη οικογένεια και εκείνος την άκουσε. Τώρα βρίσκεται φυλακισμένη σε ένα δωμάτιο παρέα με μια ξένη γυναίκα που ισχυρίζεται ότι θα την αγαπάει περισσότερο από τη μάνα της και τον πατέρα της. Ο Μιχάλης, χρόνια μόνος και έρημος, έπειτα από δισταγμούς και εσωτερική πάλη, αναζητά τη συντροφιά της χήρας του διαμερίσματος της απέναντι πολυκατοικίας. Ο Ερρίκος, με αρχή Αλτσχάιμερ, στις διαύγειές του, αφηγείται την ιστορία της ζωής του στην Ντανιέλα που την καταγράφει στο χαρτί – έστω και με λάθη. Ένας οικογενειάρχης, έχοντας μείνει άνεργος, ντρέπεται να ομολογήσει την αλήθεια και παλεύει να κρατήσει την οικογενειακή ισορροπία και να τα βγάλει πέρα αντρίκια. Όμως παθαίνει έμφραγμα, αναρρώνει και σε μία ύστατη στιγμή απελπισίας πέφτει στις γραμμές του τρένου.

Η Ιφιγένεια Τέκου αφουγκράζεται τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και καταθέτει δώδεκα διηγήματα ζυμωμένα με τα υλικά που τη συγκροτούν. Ανεργία, μοναξιά, ντροπή για ό,τι μας συμβαίνει, σεβασμός σε ό,τι μας «διαμόρφωσε» και δισταγμός να πάμε παραπέρα προδίδοντας το πριν, εφηβεία, παιδική κακοποίηση, απαγωγή.

Η συλλογή διηγημάτων «Απόντες στα όνειρα» κοινό παρονομαστή και αφετηρία έχει την απώλεια. Οι ήρωες, όλων των ηλικιών. Όλοι τους πενθούν, όλοι τους έχουν χάσει την πίστη τους στη ζωή, έχουν παραιτηθεί. Τα όνειρά τους έμειναν στη μέση. Μέσα τους συσσωρεύονται το παράπονο, η θλίψη, το «γιατί;» του καθενός που γιγαντώνεται και τους φράζει την ανάσα. Αν δεν τα βγάλουν από μέσα τους, θα χαθούν.

Και ξάφνου, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο Αχιλλέας, ο ιδιοκτήτης του μικρού βιβλιοπωλείου με το περίεργο όνομα, με τα γαλάζια του επιστολόχαρτα και τους ασορτί φακέλους, τα οποία προμηθεύει στους πελάτες του/ήρωες των διηγημάτων, προ(σ)καλώντας τους να γράψουν ό,τι τους κατέβει, ό,τι θέλουν να πουν –και δεν τολμούν ούτε να ξεστομίσουν– και να στείλουν τα γράμματα στο άγνωστο. Τότε είναι που ξεκινάει γι’ αυτούς μια νέα σελίδα ζωής. Αφήνουν πίσω το παρελθόν, ό,τι τους καθόρισε και τους πονάει και γεμίζουν ελπίδα. Πλέον είναι ελεύθεροι!