Το βιβλίο, που αποτελεί και το κύκνειο άσμα του συγγραφέα, θα μπορούσε να είναι η ιστορία του, η ιστορία μας, ή η ιστορία του 21^ου αιώνα. Κατακερματισμένη και ολόκληρη ταυτοχρόνως, με μια αλλόκοτη συνοχή, με ένα νόημα ξεχωριστό για τον καθένα.

Ένα ζευγάρι Γερμανών παραθερίζει σε ένα ξενοδοχείο στην Κόστα Μπράβα. Η εμμονή του άντρα με τα παιχνίδια στρατηγικής αλλάζει τα δεδομένα και πλέκει έναν ιστό αράχνης γύρω από τους ήρωες. Ένα μυθιστόρημα που βρέθηκε στα χαρτιά του Μπολάνιο αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του.

Ο Γιάννης Μαρής (1916-1979), ψευδώνυμο του Γιάννη Τσιριμώκου που σπούδασε Νομικά, πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, δούλεψε ως δημοσιογράφος, αρθρογράφος και κινηματογραφικός κριτικός, με το μυθιστόρημά του «Τα χέρια της Αφροδίτης» θίγει για πρώτη φορά το ζήτημα των Ελλήνων Εβραίων της Κατοχής.

«Το αγγελόκρουσμα» είναι μια αυτοαφήγηση που ξεκινά την επομένη της Πρωτοχρονιάς του 1911, όταν ο κυρ-Αλέξανδρος ζει τις τελευταίες στιγμές του. Παρακολουθούμε τη δοκιμασία του μέχρι που παραδίνει την ψυχή του και μας αποχαιρετά κλείνοντας με το ίδιο του το χέρι τα μάτια του. Το αφήγημα μπορεί να αναγνωστεί ή να παρουσιαστεί ως θεατρική παράσταση.

Μέσω της αφήγησης του βίου της ηρωίδας του, ο Θωμάς Κοροβίνης μάς μεταφέρει με το βιβλίο αυτό στην Πόλη του περασμένου αιώνα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εποχή του προσχεδιασμένου τουρκικού πογκρόμ του Σεπτεμβρίου του 1955 εναντίον κάθε ρωμαίικου στοιχείου.

Γραμμένο τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και με την Ευρώπη πριν από την πτώση της, δηλαδή στη δίνη του χάους, το μοναδικό μυθιστόρημα του Στέφαν Τσβάιχ περιγράφει εν δυνάμει εκείνο που θα ακολουθήσει στη ζωή του και στην Ιστορία του κόσμου.

Στο «Γύρο του θανάτου», ο Κοροβίνης έχει  ως κεντρικό μυθιστορηματικό πρόσωπο τον Αριστείδη Παγκρατίδη, που εκτελέστηκε το 1968 ως ο «Δράκος του Σέιχ Σου». Ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε στη φτωχογειτονιά της Τούμπας, ορφανό από πατέρα, στερημένο από αγάπη και φαΐ. Σχολείο πήγε μόνο μερικές τάξεις. Έκανε διάφορες δουλειές, δεν στέριωσε σε καμιά.

Η Τζίννυ Έλκιν είναι μια 33χρονη με ψυχικά προβλήματα αλλά με συγγραφικό ταλέντο, η οποία μετακομίζει στην Καλιφόρνια για να παρακολουθήσει ένα ετήσιο πρόγραμμα δημιουργικής γραφής σε ένα κολέγιο. Όταν την πρωτοσυναντά ο Yalom συνειδητοποιεί ότι η Τζίννυ δεν ανήκει στον εαυτό της και ότι οτιδήποτε πάνω της είναι αταίριαστο με την ίδια.

Το βιβλίο αποτελείται από τέσσερα πεζογραφήματα, στα οποία ο συγγραφέας συναντιέται με τον Σταντάλ, τον Κάφκα, τον Καζανόβα, τους οποίους θαυμάζει, ή έρχεται αντιμέτωπος με τα δικά του φαντάσματα. Ταξιδεύει στη Γερμανία και στην Ιταλία της παιδικής του ηλικίας. Το ένα συμβάν εναλλάσσεται με το άλλο και το φανταστικό  εμπλέκεται με το πραγματικό.

Το μυθιστόρημα αυτό έχει ως κεντρικό θέμα την τύχη και την περιπλάνηση των σπασμένων χεριών της Αφροδίτης της Μήλου. Διαπνέεται ολόκληρο από τη μυθολογική πίστη ότι όποιος κατέχει τα σπασμένα χέρια, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έχει τύχη στον έρωτα αλλά και ατυχία σε όλα τα άλλα.

Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι το πώς θυμήθηκαν και κατέγραψαν την Επανάσταση οι γυναίκες που έγραψαν απομνημονεύματα. Τι επέλεξαν να θυμηθούν και πώς μετέτρεψαν τις αναμνήσεις τους σε απομνημονεύματα. Είναι όλες γυναίκες που καταγράφουν τις προσωπικές τους ιστορίες στο ευρύτερο πλαίσιο ενός πολιτικού κατακλυσμού.

Το Παιδί εξιστορεί στον ενήλικα Γιάννη τα έξι χρόνια της ζωή του στις «παιδοπόλεις» της Φρειδερίκης: Καστρί, Νέα Σμύρνη, Δοβρά, Θεσσαλονίκη. Πειθαρχία, οργάνωση, αλλά και παιχνίδι και εκδρομές  στη φύση. Ο αφηγητής σχολιάζει, αφήνοντας όμως την πρωτοκαθεδρία στο Παιδί. Δεν ξεχειλίζει από πίκρα. Είναι (έγινε) ευτυχισμένος.