Το βιβλίο «Ένας γιος» του Αλεχάντρο Παλόμας πλημμυρίζει από μαγεία. Κόντρα στη σκληρή πραγματικότητα που καλούνται να αντιμετωπίσουν πατέρας και γιος, κινείται στο ονειρικό σύμπαν της Μαίρης Πόππινς εκπέμποντας αισιοδοξία και ελπίδα.

Η σάγκα της οικογένειας Κέλερ που από τη Ρωσία και τη Γερμανία μεταβαίνουν στη Ν. Αμερική. Τα δύο αδέλφια της οικογένειας δένει μια κατάρα που μοιάζει με την αρχετυπική ιστορία του Κάιν και του Άβελ.

Γερμανία, αρχές 18ου αιώνα. Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, ένας νεαρός ταξιδιώτης φθάνει από το Βερολίνο στο Βανδερβούργο.. Έχει μαζί του μια βαλίτσα και μια βαριά κασέλα και καταλύει σε ένα πανδοχείο στην οδό Παλαιού Λέβητος. Αρχικός σκοπός του είναι να συνεχίσει για το Ντεσάου. Όμως η μουσική ενός ηλικιωμένου οργανοπαίχτη τον κάνει ν’ αλλάξει γνώμη.

Η περιπετειώδης αυτοβιογραφία του Ουρουγουανού συγγραφέα Ντανιέλ Τσαβαρία, ο οποίος έχει πολιτογραφηθεί Κουβανός. Μια ζωή που διαβάζεται και ως μυθιστόρημα μαθητείας στους δρόμους του κόσμου.

Μια οικογένεια αντιμέτωπη με τον θάνατο και τρεις παράλληλες αφηγήσεις για τις αναμνήσεις και την απώλεια.

Κούβα, δεκαετία του 1920. Καθώς το ψάρεμα δεν αποφέρει καθόλου κέρδος, ο ιδιοκτήτης τού «La Buena ventura» αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στο λαθρεμπόριο αλκοόλ προς τις ΗΠΑ.

Η νουβέλα  «Ο κύριος Ιμπραήμ και τα άνθη του Κορανίου» αποτελεί το δεύτερο μέρος της αφηγηματικής τριλογίας με τίτλο «Τριλογία του αοράτου» και αναφέρεται, χωρίς κανένα ίχνος διδακτισμού, ηθικολογίας ή θρησκευτικού προσηλυτισμού, στις αρετές του σουφισμού, μιας αίρεσης του μουσουλμανισμού, κυρίως όσον αφορά στα εγκόσμια και στα καθημερινά ζητήματα.

Το βιβλίο αυτό είναι μια νουβέλα σε μορφή επιστολών με παραλήπτη το Θεό, τις οποίες γράφει ένα δεκάχρονο αγόρι, ο Όσκαρ, μέσα στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται καθώς πάσχει από λευχαιμία. Στόχος του συγγραφέα είναι να αφηγηθεί μια ιστορία μέσα από την οποία θα αγαπήσει ο αναγνώστης περισσότερο τον άνθρωπο και θα υιοθετήσει τις αξίες του ανθρωπισμού.

Με αυτό του το κείμενο ο Φίσερ απευθύνεται περισσότερο σε ενήλικες παρά σε παιδιά, χρησιμοποιώντας, ως τεχνική την επιστροφή στην παιδική αθωότητα και στο χιούμορ για να υπογραμμίσει την τραγικότητα της ενηλικίωσης και την απλή συνταγή της ευτυχίας που οι περισσότεροι ξεχνάμε απορροφημένοι στη στυγνή μας καθημερινότητα.

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται μικρές και αυτόνομες ιστορίες που αγγίζουν όλους τους ανθρώπους και τους ωθούν να σκεφθούν και να αναζητήσουν το δρόμο για την αλήθεια. Απλές ιστορίες, γεμάτες μηνύματα ζωής, πολλές από τις οποίες και συμβολικές, μας βοηθούν να ανασυνταχθούμε και να βγούμε για λίγο από τη γρήγορη τροχιά της ζωής μας για να σκεφθούμε.

Το βιβλίο του Μπαλτάσαρ Γκρασιάν είναι μια συλλογή από χρησμούς, συμβουλές, για την κατάκτηση της φρόνησης του ανθρώπου και της ψυχής του. Λέγεται πως το συγκεκριμένο έργο είναι το πιο πολυμεταφρασμένο μετά τον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες.

Καυστική σάτιρα για τον ξεπεσμό της σύγχρονης τέχνης, φιλοσοφική αναζήτηση της έννοιας του ''ωραίου'', ανθρώπινο δράμα που καυτηριάζει τις απάνθρωπες κοινωνικές δομές και τις εξουσιαστικές σχέσεις: όλα τα παραπάνω είναι ταυτόχρονα το απολαυστικό αφήγημα ''Όταν ήμουν έργο τέχνης'', του Γάλλου εικαστικού λογοτέχνη, Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ.