Το 1861 σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας ο Ερβέ Ζονκούρ αγοράζει μεταξοσκώληκες και παράγει μετάξι. Είναι ένας ήρεμος άνθρωπος, παντρεμένος με την Έλεν και ευχαριστημένος από τη ζωή του. Όταν μια ασθένεια χτυπάει τους μεταξοσκώληκες της Ευρώπης και της Ασίας, ο Ερβέ μετά από παρότρυνση του Μπολνταμπιού, του μέντορα του, θα ταξιδέψει μέχρι την Ιαπωνία για να αγοράσει αυγά.

Εννιά άνθρωποι πέφτουν θύματα ενός κατά συρροή δολοφόνου. Τίποτα δεν συνδέει τα θύματα μεταξύ τους, πέρα από το ότι όλοι είχαν λάβει καρτ ποστάλ από το Λας Βέγκας στις οποίες ήταν γραμμένη η ημερομηνία θανάτου τους και ζωγραφισμένο ένα φέρετρο. Ο ντετέκτιβ του FBI Γουίλ Πάιπερ, μαζί με τη συνάδελφό του, Νάνσι, αναλαμβάνει να εντοπίσει το δολοφόνο.

Τον Ιούνιο του 2010 εξαφανίζεται ο δεκάχρονος γιος της Μαντί. Δέκα χρόνια αργότερα η Μαντί επιστρέφει στον ίδιο τόπο, όπου βλέπει ένα παιδί που μοιάζει καταπληκτικά με τον χαμένο της γιο. Πρόκειται για τυχαίο γεγονός ή κάτι άλλο συμβαίνει;

Περί αγάπης, απόστασης και αποξένωσης ακόμα και ανάμεσα σε ανθρώπους που ζουν στο ίδιο σπίτι και τους συνδέει συγγένεια πρώτου βαθμού, μιλάει η Χάνε Έρσταβικ στη νουβέλα της Αγάπη.

Διαβάζοντας «Το τελευταίο καλοκαίρι στη Ρώμη» είναι διάχυτη η αίσθηση πως η αφήγηση δεν μπορεί παρά να έχει τροφοδοτηθεί από τις εικόνες της ζωής του Τζανφράνκο Καλίγκαριτς, και πως ο Λέο Γκατζάρα, αυτός ο αντιήρωας, που σε πρώτο πρόσωπο μας μιλά σε όλο το μυθιστόρημα, θα πρέπει να είναι ένα alter ego του συγγραφέα.

Σε ένα σανατόριο στα προάστια του Μπουένος Άιρες των αρχών του αιώνα ένας γιατρός παίρνει μέρος σε ένα οριακό ιατρικό πείραμα, ενώ εκατό χρόνια αργότερα ένας καλλιτέχνης εξερευνά τα όρια της αισθητικής μεταμόρφωσης, μετατρέποντας τον εαυτό του σε έργο τέχνης.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Μπουκόφσκι περιγράφει τις εμπειρίες την περίοδο που εργαζόταν στο ταχυδρομείο, αρχικά ως αναπληρωματικός και στη συνέχεια ως κανονικός εργαζόμενος.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα, το οποίο ενέχει την υφή ενός ημερολογίου, αλλά και του εσωτερικού μονολόγου.

Το «Θάνατος στη Βενετία» είναι ένα μυθιστόρημα, με ήρωα τον μεσήλικα Γουστάβο Άσσενμπαχ (ή φον Άσσενμπαχ), ο οποίος ύστερα από έναν περίπατο στην πόλη του, αποφασίζει να ταξιδέψει, να δει (ή να ξαναδεί) άλλα μέρη, αναζητώντας ενδόμυχα την πλήρωση της ψυχής του.

Ο Χάννο Στιφένιις είναι βοηθός εισαγγελέα σε μια μικρή πολίχνη της Ανατολικής Πρώσσίας εν έτει 1804. Μια σειρά φόνων στην πρωτεύουσα, το Κένιγκσμπερκ, θα τον φέρουν στη μεγάλη πόλη κατόπιν αυτοκρατορικής εντολής. Εκεί με βοηθό τον λοχία Κοχ θα αρχίσει την διερεύνηση των φόνων, προσπαθώντας να συλλέξει όσα περισσότερα στοιχεία μπορεί.