Μέσα στον καθρέφτη της Περσεφόνης βλέπουμε να εικονίζονται διάφορες μορφές από τη μυθολογία. Παρελαύνουν πρόσωπα που κουβαλούν στους ώμους τους τη δική τους ιστορία.

Σύντομες ιστορίες αλλά διόλου «μικρές», αντλημένες από τη δεξαμενή της ατέλειωτης παιδικής ηλικίας, ειδικά όταν είναι συνυφασμένη με τις εποχές και τη βαθιά γνώση που μόνο η Φύση μπορεί να σου μεταλαμπαδεύσει, δίνουν στον αναγνώστη-θεατή μία πανοραμική αίσθηση της περιοχής του Κορωπίου πριν αλλοτριωθεί και θυσιαστεί στον βωμό του κέρδους.

Έρημο σπίτι, κλειστά παράθυρα, σκληρές μνήμες, αλλοτρίωση. Ζωή φοβισμένη, ζωή στολισμένη με παλιά φτιαχτά όνειρα. Μπορεί η ποίηση να λυτρώσει αυτή τη βασανισμένη ζωή, να παίξει με τις αντοχές, να αναδείξει το φως παλεύοντας με το σκοτάδι, να καθρεφτίσει το ορατό και να το συνδέσει με το ανείπωτο, να προσφέρει κόσμους ανθρώπινους;

Την οδό της «συμπύκνωσης στο ελάχιστο» ακολουθεί η ποιήτρια και θεατρολόγος Ασημίνα Ξηρογιάννη, με τα εξηνταπέντε χαϊκού της παρούσας συλλογής.

Σε ένα συλλογικό βιβλίο σαν κι αυτό οι φωνές συμπλέκονται και συμπλέουν, οι εντυπώσεις ενισχύουν η μία την άλλη σε ένα αρμονικό γενικά σύνολο, παρά τις δομικές αντιθέσεις. Το βιβλίο δημιουργήθηκε με αφορμή ένα ποιητικό  δρώμενο από την ομάδα «Νήματα Μνήμης» που έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα σχετικά με  την τρίτη ηλικία.

Σπουδαίες ποιητικές φωνές της αραβικής γραμματολογίας σε επιλογή και μετάφραση της έμπειρης Πέρσας Κουμούτση.

Θερμά συγχαρητήρια στον Πέτρο Ι. Φιλίππου-Αγγέλου για αυτή την παιδαγωγική-ερευνητική-επιστημονική του συμβολή στην αποκατάσταση της γλωσσικής, λαογραφικής και πολιτισμικής αλήθειας στην πολύπαθη χώρα μας.

Τρεις ποιητικές ενότητες, ίσως και τρεις πράξεις θεατρικές στην προσωπική της  παράσταση, με διαφορά τεσσάρων χρόνων η μία από την άλλη όπως καταγράφει η ίδια η ποιήτρια, συνθέτουν τη συλλογή.

Το  «Άνδρες παρά τέταρτο», είναι ένα ευχάριστο βιβλίο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη λόγω των ευρηματικών τίτλων, της διαφορετικότητας των ιστοριών, αλλά και του δυναμικού τρόπου γραφής της συγγραφέως. Με αποτέλεσμα η Μαρία Δαλαμήτρου, με το βιβλίο της αυτό, να γεννά συγγραφικές προσδοκίες στον αναγνώστη της.