Επιστρέφοντας ο αρχιτέκτονας Γιώργος Αυγέρης στο σπίτι από το δείπνο των εννέα, θα βρει τη σύζυγό του νεκρή. Όταν θα ειδοποιήσει την αστυνομία, τρεις μέρες μετά, το όλον ζήτημα θ’ αρχίσει κάπως να περιπλέκεται, εφόσον οι εννέα συνδαιτυμόνες του, ανάμεσά τους και η ερωμένη του, αρχίζουν να του αρνούνται την ύπαρξη του δείπνου ο ένας μετά τον άλλον.

«Εδώ που τα λέμε, σε μια εποχή σαν τη δική μας, είναι παράδοξο να ζητάς από τους ανθρώπους σαφήνεια», γράφει ο Ντοστογιέφσκι προλογίζοντας το τελευταίο του μυθιστόρημα, κι αποκαλύπτει το ήδη γνωστό, ότι τα έργα του είναι η ανθρώπινη ψυχική άβυσσος αλλά και ο καθρέφτης της εποχής του.

Χαρακτηρίστηκε εκδοτικό γεγονός που έφτασε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό με σαράντα χρόνια, σχεδόν, καθυστέρηση.  Οι 145 «Ιστορίες από την Κολιμά», ντοκουμέντο, μαρτυρία και συγχρόνως  εξαιρετική λογοτεχνία, συνετέλεσαν ώστε να καθιερωθεί ο Βαρλάμ Σαλάμοφ ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα.

Ο 19χρονος Βασίλης πεθαίνει από τελικό καρκίνο στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Τη στιγμή που η νοσοκόμα αφαιρεί τον τελευταίο ορό απ΄το χέρι του, μια «ασημένια σταγόνα» σταλάζει στον οργανισμό του κι αντί να ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία προς το θάνατο, οι ζωτικές του λειτουργίες αρχίζουν να επανέρχονται μέχρι που γιατρεύεται εντελώς.

Στο συγκεκριμένο δοκίμιο ο Χάιντεγκερ αναλύει τη θέση του καλλιτεχνικού χώρου. Εστιάζοντας στην τέχνη της γλυπτικής, ο συγγραφέας κάνει μια διεισδυτική ματιά στη σχέση και τη θέση του αγάλματος με το χώρο.

Το «Θάνατος στη Βενετία» είναι ένα μυθιστόρημα, με ήρωα τον μεσήλικα Γουστάβο Άσσενμπαχ (ή φον Άσσενμπαχ), ο οποίος ύστερα από έναν περίπατο στην πόλη του, αποφασίζει να ταξιδέψει, να δει (ή να ξαναδεί) άλλα μέρη, αναζητώντας ενδόμυχα την πλήρωση της ψυχής του.

Ο νεαρός ήρωας φθάνει στο Παρίσι, φυγαδευμένος από την Ελλάδα των πρώτων χρόνων της δικτατορίας. Συμμετέχει στις ζυμώσεις των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων και γνωρίζεται με τους Γάλλους συντρόφους. Κάποιοι θα αποστασιοποιηθούν στη συνέχεια, εξαιτίας της εξέλιξης των γεγονότων και θα υψώσουν «τείχη». Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο γι΄αυτούς.

Τέσσερις άνδρες σε ένα οχυρό φυλάκιο στο οροπέδιο των Αρδενών, στα σύνορα Γαλλίας-Βελγίου, περιμένουν την έλευση του πολέμου για να γράψουν τη δική τους, τελευταία, πράξη. Ίσως το πιο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα ενός από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Γάλλους συγγραφείς.