Έξυπνα γραμμένο έργο, πρωτότυπες επινοήσεις, πολλαπλές διαδοχικές αντιστροφές, αλλά δεν έχει κατακτηθεί ακόμα η αποκτώμενη μόνο με τον σκηνικό χρόνο και τις άπειρες εργατοώρες θεατρικής πρακτικής τεχνική επιδεξιότητα.

Πέντε σμαράγδια στο φως του νεοελληνικού θεατρικού έργου που διψάει για τα φώτα της ράμπας.

Ποίηση ιδεαλιστική, ρομαντικά υλιστική, απογειωμένα πραγματιστική, με όλα τα στερεότυπα που δόξασαν τους ποιητές μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο και μέχρι την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών.

Στο δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο «Η σκιά της αμφιβολίας», η Τζένη Μανάκη βάζει στο μικροσκόπιο τις ανθρώπινες σχέσεις, φιλικές, ερωτικές, κοινωνικές, και μιλάει για τις σωστές ή όχι επιλογές μας και τις αμφιβολίες που προκύπτουν από αυτές.

Ευτυχής συνάντησις της δραματικής τέχνης με τη διηγηματογραφία. Αυτό που λέμε «μικρή φόρμα» δοξάζεται εδώ σε όλη την ταχυ-δραματικότητά του. Ψυχογραφήματα της γυναικείας μετα-κλιμακτηριακής κατάστασης.

Ο Γιώργος Μανιατάκης φτιάχνει ένα μάλλον εύπεπτο, δυνάμει ευπώλητο μυθιστόρημα του συρμού με εκλαϊκευμένη μεταφυσική που βυθίζει τις ρίζες της στη δημοτική μας παράδοση και στη νεοελληνική λογοτεχνία του δέκατου ένατου αιώνα…