Είναι κάποια βιβλία που μπορούν διαβάζοντάς τα να σε κάνουν να αλλάξεις την εικόνα σου για τον κόσμο, τη γλώσσα ή τη ζωή. Που καταφέρνουν να σε βγάλουν απ’ τα σχήματα που σου έχουν διδάξει και να φωτίσουν εκείνη την πτυχή της σκέψης που αποπνέει ελευθερία. Στη χορεία αυτών των βιβλίων ανήκει και «Ο εραστής».

Ο Βασίλης Αλεξάκης συνάντησε στο διάσημο κουκλοθέατρο των κήπων του Λουξεμβούργου στο Παρίσι, μετά από μια μπόρα προσωπική, έναν ολόκληρο λαό από τους μυθιστορηματικούς ήρωες που είχε στο οικογενειακό του εικονοστάσι, τους αγαπούσε σαν θείους του και ακόμα πιο πολύ. Κι αποφάσισε κάπως να τους συστήσει. Να γνωριστούν επιτέλους και μεταξύ τους.

Το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρεται στην αθεολογία, κάνοντας μια εκτενή αναφορά τόσο στις θρησκείες μέσα στο χρόνο και στο χώρο, όσο και στην επιρροή που άσκησε ο χριστιανισμός στην ανθρώπινη ιστορία.

Ο Μπάρνουμ αγαπά τον Φρεντ, το «μισοαδελφό» του, αλλά ταυτόχρονα καταδυναστεύεται απ΄αυτόν. Όταν ο Φρεντ φεύγει από το σπίτι, όπου ζουν με τη μητέρα και τη γιαγιά τους (και πιο πριν και με την προγιαγιά τους), ο Μπάρνουμ προσπαθεί να ορθοποδήσει στην προσωπική και την οικογενειακή του ζωή γράφοντας σενάρια.

Παιχνιδιάρικες σα γάτες, χιουμοριστικές, λίγο σαρκαστικές, ακόμη και λίγο μακάβριες, είναι οι έμμετρες ιστορίες του Λαρς Σόμπι Κρίστενσεν. Με άνεση παρελαύνουν από μπροστά μας γάτες που πεθαίνουν και κηδεύονται, που πηδούν προς την αιώνια ζωή, που ξενυχτάνε, μεθάνε και χορεύουν τάγκο. Είναι γάτες λίγο αμαρτωλές, λίγο του δρόμου, λίγο ψεύτρες.

Στο μ.χ ένας φοιτητής από την Τήνο ζει στην Αθήνα έχοντας για σπιτονοικοκυρά του μια γερόντισσα, κόρη μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας, η οποία τον παρακαλεί να επισκεφθεί το Άγιο Όρος, για να μάθει πως και από τι ζουν οι μοναχοί και το σημαντικότερο να βρει τι απέγινε ο αδελφός της ο Δημήτρης, που πριν πενήντα χρόνια, ζήτησε εκεί καταφύγιο από την ζωή.

Στην Ιστανμπούλ του 2002, είκοσι τέσσερις άνθρωποι συμβιώνουν στο άλλοτε αριστοκρατικό Μπονμπόν Παλάς με μια μόνιμη μυρωδιά σκουπιδιών. Ένα μυθιστόρημα για την πόλη των «εβδομήντα δύο λαών και των επτά λόφων», από μια βραβευμένη νεαρή συγγραφέα που κατηγορήθηκε ότι «προσέβαλε» την τουρκική εθνική ταυτότητα.