Η Γουίλα Νοξ, άνεργη δημοσιογράφος, είναι σε εξαιρετικά  δύσκολη κατάσταση, καθώς πρέπει να βρει τρόπο να επισκευάσει ένα σπίτι που καταρρέει και που στεγάζει τη διευρυμένη οικογένειά της. Σχεδόν 150 χρόνια πριν, ο Θάτσερ Γκρίνγουντ αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα: το σπίτι του καταρρέει όπως και ο γάμος του. Και οι δύο χρειάζεται να αγωνιστούν πολύ για να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους.

Το νέο βιβλίο της Μαρίας Σούμπερτ ριζώνει σε έναν μη-τόπο: σε ένα παλιό πέτρινο σπίτι περιτριγυρισμένο από ένα τεράστιο κτήμα, όπου πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους επισκέπτες έρχονται και μένουν για λίγο ή και περισσότερο, πριν αποφασίσουν για το επόμενο βήμα τους.

Τρεις γυναίκες με κοινές ρίζες από τον ίδιο τόπο, τρεις ζωές που συναντώνται σε μία κοινή χρονική στιγμή: δύο πραγματικές ιστορίες φόνων που γίνονται υλικό για την αφηγήτρια που τις καταγράφει, αφηγούμενη όμως και τη δική της ιστορία.

Η γιαγιά έρχεται να μείνει με την κόρη και τα εγγόνια της. Η θλίψη της μετά το θάνατο του παππού την οδηγεί στη σιωπή και την απομόνωση. Τα εγγόνια της θυμούνται τις καλές της στιγμές και προσπαθούν να βρούνε τρόπο να φέρουν πίσω το χαμόγελο στα χείλη της. Ίσως να φταίνε τα μαύρα ρούχα της. Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα χρώματα για γιατρικό;

Μια ανατροπή του αισώπειου μύθου που αποδεικνύει ότι ο τεμπέλης τζίτζικας είναι στην πραγματικότητα πολύ εργατικός, καθώς περνάει τα τέσσερα πρώτα χρόνια της ζωής του μέσα στη γη εργαζόμενος για το καλό των δέντρων και του δάσους. Μια ιστορία για την οικολογία του περιβάλλοντος και της κοινωνίας, η οποία εύκολα βάζει ταμπέλες σε όλα τα έμβια όντα.

Ένας σκύλος από τζάκι που χάνεται, ένας κοπριτάκος που τον βοηθά στη ζωή των αδέσποτων, μια φιλία, η νοσταλγία και κυρίως οι άλλοι ένοικοι του δρόμοι, οι άστεγοι. Μια τρυφερή ιστορία, μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια, ένας προβληματισμός για το θέμα των αστέγων, αλλά και για θέματα που απασχολούν τα παιδιά όπως η φιλία και η αποδοχή του «Άλλου».