Eικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
Μια ιστορία βασισμένη σε κλασικά μοτίβα παραμυθιών: ένας ήρωας που πρέπει να υποστεί μια εσωτερική μεταμόρφωση για να κερδίσει την ευτυχία, η απώλεια προσανατολισμού σε ένα δάσος, τα σοφά λόγια ενός γέροντα, ένα χρυσό κλειδί, τρεις δοκιμασίες, ένα κάστρο, μια όμορφη κοπέλα φυλακισμένη που τη φυλάνε τρεις δράκοι. Πρόκειται για έναν επιδέξιο χειρισμό των γνωστών σχημάτων αλλά και για κάτι παραπάνω. Μια πρωτότυπη σύλληψη, αυτή της κλειδαρότρυπας μέσα από την οποία μπορεί κανείς να δει τα όνειρά του, τον εαυτό του, ακριβέστερα, να έχει κατακτήσει τα όνειρά του, είναι που κάνει τη διαφορά. Ουρές κάνουν οι υπήκοοι της πολιτείας για να δούνε μέσα από τη χρυσή κλειδαρότρυπα τις επιθυμίες τους πραγματοποιημένες. Η κλειδαρότρυπα παραπέμπει στη θέαση απαγορευμένων σκηνών, σε μια παράνομη δραστηριότητα, στη διείσδυση στα μύχια της ύπαρξης. Μια κλειδαρότρυπα με θέα στο υποσυνείδητο, αυτό μοιάζει να προσφέρει ο βασιλιάς αυτής της πολιτείας στους κατοίκους της. Κι αυτοί υπομονετικά στέκονται για να ζήσουν μια στιγμή αυτογνωσίας.
«Όσο ακούς αυτά που νομίζεις ότι ακούς, και βλέπεις αυτά που νομίζεις ότι βλέπεις, θα είσαι πάντα χαμένος σ’ ένα δάσος και θα ψάχνεις συνέχεια πεινασμένος και διψασμένος το δρόμο για να βγεις», είχε πει ο σοφός γέροντας. Σκάψε λοιπόν κάτω από την επιφάνεια της ύπαρξής σου, κάτω από τον αφρό, για να δεις και να ακούσεις τα πιο ουσιαστικά. Αλλιώς, για πάντα θα ζητιανεύεις λίγο ψωμί και λίγο νερό. (Βλέπε πολυτελή αυτοκίνητα, βίλες, πισίνες και ανέσεις.) Το τίμημα βέβαια της ενδοσκόπησης δεν είναι αμελητέο. Έχει κανείς να καθαρίσει, ως άλλος Ηρακλής, την κόπρο του Αυγείου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τρεις αποθήκες γεμάτες σκουπίδια. Είναι τα σκουπίδια αυτά που δεν τα μαζεύει κανένας σκουπιδιάρης. Έχει ακόμη να δαμάσει τους δράκους, τους δαίμονές του, και τέλος να μάθει να μαθαίνει από ένα ποτάμι. Είναι η τρίτη και πιο δύσκολη δοκιμασία. Η ανθρωπότητα ολόκληρη θα ήτανε αλλιώς αν είχε μάθει να σιωπά και να ακούει αυτό που έχει να της μουρμουρίσει ένας ποταμός.
Η εικονογράφηση έχει τη σφραγίδα της ποιότητας της δουλειάς της Κατερίνας Βερούτσου. Ακολουθεί μια στρατηγική που τολμά να επαναλάβει, κάποτε, τις ίδιες ζωγραφιές σε δυο σαλόνια, με ελαφρές παραλλαγές, σα μουσικό θέμα και σαν τα μοτίβα του παραμυθιού που επαναλαμβάνονται: μια, δυο, τρεις προσπάθειες μέχρι τη λύση. Ζωγραφιές και κείμενο βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους. Σπάνια βλέπει κανείς τέτοιας ποιότητας ζωγραφιές να τιθασεύονται και να αυτοπεριορίζονται, ώστε όχι μόνο να μην πνίγουν το κείμενο αλλά να το αναδεικνύουν και να το φωτίζουν αλλιώς χωρίς να του επιβάλλονται. Μόνη παρατήρηση: η εσωτερική εξέλιξη του ήρωα θα μπορούσε να είναι λίγο πιο εμφανής τόσο στη μορφή του (εικόνα) όσο και στη γλώσσα (κείμενο).
Η Μαριβίτα Γραμματικάκη είναι μουσικός. Είναι μόνιμο στέλεχος της ορχήστρας της Λυρικής Σκηνής, ενώ παράλληλα διδάσκει βιόλα στο Ωδείο Αττικής και στο Ωδείο Αθηνών. Έχει εργαστεί στην έρευνα και παρουσίαση της μουσικής παιδικής εκπομπής της Ελληνικής Τηλεόρασης «Ο θαυμαστός κόσμος της μουσικής». Ανήσυχο πνεύμα, ασχολείται με τη συγγραφή έργων παιδικής και ενήλικης λογοτεχνίας, αλλά και μουσικών θεατρικών έργων για παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο για παιδιά, Το νησί της αρμονίας, (Εκδόσεις: Η δυναμική της επιτυχίας), είναι εμπνευσμένο από τη μουσική και εικονογραφημένο, και αυτό, από την Κατερίνα Βερούτσου.
Η Κατερίνα Βερούτσου είναι εικονογράφος παιδικών βιβλίων με πάνω από 25 βιβλία στο ενεργητικό της. Ασχολείται επίσης επαγγελματικά με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική σκηνικών για τηλεόραση και, φυσικά ,τη ζωγραφική. Είναι μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και ιδρυτικό μέλος του Δ.Σ. της Καλλιτεχνικής Εταιρείας Εικονογράφησης Ελληνικού Παιδικού και Εφηβικού Bιβλίου «Ασωπός» καθώς και μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
