Σε μια εποχή κατά την οποία οι γυναίκες ήταν κλεισμένες στο σπίτι, δύο γυναίκες σπάνε τα στερεότυπα, αντιδρούν και ξεχωρίζουν με τη δυναμικότητα και τη θέλησή τους για ζωή.

Υπερχειλίζον συναίσθημα, λελογισμένον και στα μέτρα του ανθρώπου… Μόνον τα ανώτερα πνεύματα διαθέτουν χιούμορ. Κι οι καλοί ποιητές. Ο Αντώνης Σκιαθάς είναι με το σπαθί του ένας εξ υμών/ημών. Το ημών/υμών το γράφετε με ήτα ή με ύψιλον (εσείς διαλέγετε).

Τολμηρό το εγχείρημα που επιχειρούν οι συγγραφείς Μαρία Μαυράκη και Ειρήνη Μπάιλα. Να συν-γράψουν μία και μοναδική ιστορία που έχει τις ρίζες της στην Κρήτη του 1970, αλλά το νήμα της φτάνει μέχρι το 2000, τριάντα χρόνια μετά.

Έχοντας ως τόπο δράσης τη Δρέσδη, την Αθήνα, τη Μήλο, η Εύα Αθανασοπούλου στο βιβλίο της «Σε δύο βάρκες» μιλάει για τις διαπροσωπικές σχέσεις, για το παρελθόν που καθορίζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων και για τα προσωπικά αδιέξοδα και τα διλήμματα που πηγάζουν από τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.

Η αποσπασματικότητα της ποιητικής έκφρασης είναι (για τους μη πεζολογούντες) ανάλογη της σημαντικής των παγόβουνων, που προεξέχουν επιλεκτικά…