Κάθε φορά που διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτό το βιβλίο (λίγα τοποθετώ στο κομοδίνο μου δίπλα στο μαξιλάρι ως ενύπνια), ανακαλύπτω καινούργιες καμπές του Επιστητού που διαλανθάνουν της περιχαρακωμένης υπερφορτωμένης από τις βιοποριστικές ασχολίες «βραχείας μνήμης».
Όμως το Αληθινό, το Υπεραισθητό, το Άφατο περιμένει υπομονετικά εκτός νοησιαρχικών χωροχρονικών πλαισίων να διευρύνουμε εμείς την αντιληπτική μας προοπτική (και όχι, φυσικά, το αντίστροφο).
Έτσι λοιπόν, βιβλία σαν αυτό, όπου ο ιατροφιλόσοφος συγγραφέας (Master Ιατρικής) Γεώργιος Β. Φρούντζος υπερβαίνει τεχνηέντως κι εσκεμμένα τα εσκαμμένα προκειμένου να φωτίσει τα μέχρι τώρα γνωστά επιστημονικά δεδομένα από ανώτερη οπτική γωνία, οδηγούν στην απαραίτητη διεπιστημονική θεώρηση του Φυσικού και Νοητικού Κόσμου που θα οδηγήσει μακροπρόθεσμα ίσως σε μια «Ολική Θεωρία των Πάντων».
Κι αυτά τα λέω (τα γράφω) μετά Λόγου Γνώσεως, γιατί έπειτα από εκατοντάδες βιβλιοκρισίες, ελάχιστα πονήματα κρατάω για να τα συμβουλεύομαι συχνά.
Ειδολογικά το έργο αυτό κατατάσσεται στο λογοτεχνικό δοκίμιο, αφού διαβάζεται με τόσο ρέοντα ρυθμό ως εάν να ήτο αμιγές μυθοπλαστικό (και μυθοπλασμένο) αφήγημα, είναι όμως απολύτως πιστό και συνεπές ως προς τις μέχρι τούδε επιστημονικές κατακτήσεις που υπερβαίνει κάθε απόπειρα τεχνικής οριοθετήσεώς του.
Και μόνον η επιχειρούμενη δι-υποκειμενική μετάφραση των σωζόμενων ποιητικών αποσπασμάτων του «σκοτεινού» «προσωκρατικού φιλοσόφου» Ηρακλείτου δείχνει μια τόσο ευρεία διεπιστημονική κατάρτιση που καταργεί στην πράξη κάθε περιοριστική εξειδίκευση που επέβαλε η Πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση.
Τώρα, ευτυχώς, οδεύοντας ολοταχώς από την Τέταρτη Ρομποτική Επανάσταση στην Πέμπτη Κβαντομηχανική Απελευθέρωση της Πληροφορίας, οι δυνατότητες της Ανθρωπότητας να επαναπροσεγγίσει, να αξιολογήσει, να αξιοποιήσει την Αρχαία Γνώση, όπως διασώθηκε αποσπασματικώς μετά την πυρπόληση της ιστορικής Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, συνειδητοί πνευματικοί άνθρωποι σαν τον Γεώργιο Β. Φρούντζο, μάχιμοι και μαχητικοί, θα είναι οι «ανιχνευτές» πρωτοπόροι της καινούργιας διαρκούς Πανανθρώπινης Πολιτιστικής Αναγεννήσεως.
Το φαινομενικό Χάος που επικρατεί είναι αποτέλεσμα περιορισμένης κι ελλιπούς οπτικής γωνίας, αφού είμαστε στριμωγμένοι στην άκρη μιας γωνίας ενός fractal ελαφρά παραμορφωμένου κι οπωσδήποτε παραμορφωτικού.
Ο «παντογνώστης αφηγητής» έχει πια πεθάνει, έχει καταργηθεί από τη γλωσσική «πολιτική ορθότητα». Απομένει η πειραματική εξακρίβωσις κάθε θεωρίας. Η στατιστική επαλήθευση είναι απλώς ενδεικτικό στοιχείο.
Το Άφατο, το Άρρητο, το Αόρατο είναι δουλειά των εχόντων την πολύτιμη «ποιητική άδεια». Χάρη σε αυτούς όμως οι επιστήμονες παραβιάζουν ανοικτές πόρτες. Σήμερα στο CERN επαληθεύονται σταδιακά (και με μικρά βήματα, με το σταγονόμετρο) αυτά που οραματίστηκαν οι λεγόμενοι «προσωκρατικοί φιλόσοφοι» είκοσι πέντε-έξι αιώνες πριν!!!
Ας δούμε λοιπόν αυτό το βιβλίο ως νόμιμη διεπιστημονική, νοησιαρχική θεώρηση των μέχρι τώρα ήδη επιστητών με μία ανοικτή προοπτική προς κάθε κβαντική κατεύθυνση.
Ελπίζω κι εύχομαι να ακολουθήσει μία ολόκληρη σειρά παρόμοιων δοκιμίων που θα ακολουθεί τη μαθηματική-αρχιτεκτονική «χρυσή τομή» και θα αναλογεί στη σειρά αριθμών Fibonacci. Η περίφημη «καμπύλη του Gauss» είναι χρήσιμη και ωφέλιμη (ως στατιστικό εργαλείο για αυτό που λέμε «Κοινή Γνώμη», «μέσος άνθρωπος», ενδεικτικός καταναλωτής ή ψηφοφόρος), όμως μήτε ο Einstein μήτε ο Tesla δεν εντάσσονται στο πυκνωτικό κέντρο αυτής της απλοποιητικής αφαίρεσης.
Η Ποίηση ενάντια στην απλοποίηση, στη μεταποίηση, στην παραποίηση, στην αποποίηση…
Προτείνω να βραβευτεί ο Γεώργιος Β. Φρούντζος με όλα τα γνωστά έπαθλα και διακρίσεις προκειμένου να ενθαρρυνθεί και αυτός και οι πνευματικοί συνοδοιπόροι στη στενή ατραπό προς την Αλήθεια, την πυθαγόρεια Αρμονία, τη συλλογική Απελευθέρωση…
Καλόν θα ήταν να εξεταστεί και η κρατική η ιδιωτική ενίσχυση των μεταφράσεων αυτού του άκρως ρηξικέλευθου πονήματος σε όλες τις γνωστές γλώσσες. Και δεν υπερβάλλω διόλου. Όλα αυτά τα γράφω, τα δηλώνω και τα υπογράφω «μετά Λόγου Γνώσεως», ως απογράφος της βιβλιοπαραγωγής εδώ και σαράντα πέντε χρόνια.