Η λογοτεχνική μελλοντολογία σε όλο της το μεγαλείο, ως αντιστροφή του ιστορικού παρελθόντος που έχει την εγγενή τάση πάντα να επαναλαμβάνεται.

Η σχέση μητέρας-κόρης είναι από τις πιο ισχυρές βιολογικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά, και συχνά κρύβει δράματα. Το μυστήριο που κρύβει μέσα της η σχέση της ηρωίδας της Αννίτας Λουδάρου με την κόρη της αναπτύσσεται σταδιακά κομμάτι-κομμάτι καθώς ξετυλίγεται η ιστορία με πισωγυρίσματα στο χρόνο, για να φτάσει στη δραματική του κορύφωση.

Κάθε διήγημα είναι φωτογραφία μιας στιγμής, ενός ανθρώπου, ενός αισθήματος, μιας εποχής... Όχι μόνο του έξω κόσμου στιγμιότυπο, μα και του εσωτερικού. Άλλοτε σε πρώτο πρόσωπο, ως αφηγήτρια, και άλλοτε παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω της, η συγγραφέας αποδίδει με λέξεις, εικόνες που κλείνουν μέσα τους ζωές ολόκληρες.

Ανθρώπινες σχέσεις που έχουν πάψει από καιρό να υφίστανται, επαφές που αγωνίζονται να διατηρήσουν την ισορροπία τους, ψυχές που κατατρύχονται από τις ενοχές και καταπραΰνονται από τη γλυκιά μελωδία των αναμνήσεων.

Ο μικρός Πικ, ορφανός από μητέρα, μένει στη Βόρεια Καρολίνα με τον ηλικιωμένο παππού του. Είναι μαύρος, έχει έναν αδελφό που έφυγε μια μέρα για τη Νέα Υόρκη, ο πατέρας του έχει πάει φυλακή και κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται. Όταν ο παππούς αρρωσταίνει, πηγαίνει να ζήσει με τη Θεία Γκαστόνια και την οικογένειά της, αλλά ο μισότυφλος παππούς Τζέλκυ τον τρομάζει τόσο πολύ που δεν περνάει καθόλου καλά.