Το μυθιστόρημα των πατέρα και υιού Αμπράμοφ, ανήκει στη «χρυσή» εποχή της σοβιετικής επιστημονικής φαντασίας: κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 με μεγάλη επιτυχία και τους καθιέρωσε ως συγγραφικό δίδυμο ενώ σήμερα ανήκουν στους κλασικούς της εποχής για το είδος της ε.φ.

Τα επτά διηγήματα της συλλογής διαπνέονται από την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα «εκεί έξω», σε πλανήτες οικείους όπως ο Άρης ή μακρινούς και άγνωστους ακόμα, ή και εδώ στη Γη μέσα από την πρόοδο της τεχνολογίας. Μία πίστη βασισμένη στην αισιοδοξία της επιστήμης, χαρακτηριστική της σοβιετικής κουλτούρας, και στον αδιάκοπο αγώνα του ανθρώπινου είδος να κατανοήσει το άγνωστο.