Καταθέσεις γυναικείων ψυχών

Ο Τουνά Κιρεμιτζί γεννήθηκε το 1973 στο Εσκισεχίρ. Σπούδασε κινηματογράφο στο πανεπιστήμιο Μιμάρ Σινάν της Κωνσταντινούπολης, ενώ μικρού μήκους ταινίες του βραβεύτηκαν σε διάφορα φεστιβάλ. Με τη λογοτεχνία ασχολείται από τα μαθητικά του χρόνια, ενώ το 1994 και το 1997 τιμήθηκε με βραβεία ποίησης. Το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο Git Kendini Cok Sevdirmeden, σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Τουρκία και θεωρήθηκε ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά γεγονότα του 2002. Από τότε έχουν εκδοθεί άλλα τρία μυθιστορήματά του τα οποία έχουν βρεθεί στις λίστες των ευπώλητων. Εκτός από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο ασχολείται και με τη μουσική γράφοντας στίχους για διάφορα ροκ συγκροτήματα, ενώ αρθρογραφεί και σε καθημερινή εφημερίδα.

Στο βιβλίο του «Ζωές και όνειρα», μια νεαρή Τουρκάλα, η Πελίν, σπουδάζει σε μια πόλη της Ευρώπης. Καθώς αναζητά εργασία ανταποκρίνεται σε μια περίεργη αγγελία για μερική απασχόληση. Έτσι, γνωρίζει την ηλικιωμένη Ροζέλα, που ζει μόνη της με τη γάτα της και την οικονόμο της. Αυτό που αναζητά η Ροζέλα δεν είναι η παροχή υπηρεσιών αλλά η ψυχική επαφή και οι συζητήσεις. Ζητά από την Πελίν μια συντροφιά και έναν άνθρωπο να την ακούει και να ανταλλάσσει απόψεις μαζί του. Αρχικά η Πελίν είναι διστακτική στην πρόταση αυτή, αργότερα όμως υποκύπτει και έτσι ξεκινά η ουσιαστική επαφή μεταξύ των γυναικών. Οι δύο γυναίκες θα διηγηθούν η μια στην άλλη τις ζωές τους. Οι διηγήσεις εναλλάσσονται χωρίς να μένει καμία από τις δύο παραπονεμένη. Η Ροζέλα έχει βιώσει ένα σκληρό παρελθόν. Είχε εκδιωχθεί στη Γερμανία του Χίτλερ, πέρασε από ανακρίσεις στην Τουρκία της επιστράτευσης και γενικότερα στην προσωπική της ζωή γεύτηκε απιστίες και το μεγαλύτερο πόνο που μια μάνα μπορεί να ζήσει, την απόρριψή της από την κόρη της. Η Πελίν από την άλλη μεριά, αν και νεαρή, έχει και αυτή να μας διηγηθεί πικρές ιστορίες από τη ζωή της που τη σημάδεψαν, όπως για τον αυταρχικό πατέρα της, για τη μητέρα της που την εγκατέλειψε από παιδάκι και για τους άντρες που δεν γνωρίζουν πώς να την προσεγγίσουν και να αγγίξουν την ψυχή της. Η σχέση των δύο γυναικών τελειώνει με ένα συγκινητικό τελευταίο γράμμα που αφήνει η Ροζέλα στην Πελίν, όπου της εξομολογείται τα συναισθήματά της γι’ αυτήν, πριν αποχωρήσει από την επίγεια ζωή.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει δύο γυναίκες που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές και ιστορικές περιόδους. Μέσα από το διάλογο για τη ζωή τους θίγονται θέματα που πάντα θα απασχολούν τον άνθρωπο, όπως η μοναξιά, ο έρωτας, οι ανθρώπινες σχέσεις. Το βιβλίο έχει τη μορφή θεατρικού έργου, γεμάτο πλούσιους διάλογους, χωρίς ίχνος αφήγησης.