«Ακόμη κι αν η τύχη τής είχε επιτρέψει να ξαναρχίσει τη ζωή της απ’ την αρχή, πάλι τον ίδιο λασπωμένο δρόμο θα είχε πάρει, με όλους τους τούς σταθμούς».

Ζόζεφ Κέσελ «Η Ωραία της Ημέρας».

Με μότο αυτό ακριβώς από την «Ωραία της Ημέρας», ο Κυριάκος Αθανασιάδης γράφει για μιαν «Ωραία της Ημέρας», τριτοπρόσωπα και (τολμώντας) πρωτοπρόσωπα για μια Άννα που θα ’θελε να τη λένε και να γίνει η Ζα Ζα.

Δεν υπάρχει πιο δύσκολο και πιο επικίνδυνο για έναν συγγραφέα – άντρα να γίνει η ηρωίδα του (καθώς και το αντίστροφο, γυναίκα συγγραφέας να γράψει για άντρα), αλλά όσες φορές έχει πετύχει, το αποτέλεσμα είναι εξωφρενικά εξαιρετικό! (Τη μαντάμ Μποβαρί και την Άννα Καρένινα σ’ έναν συγγραφέα- άντρα τις χρωστάμε.) (Θα μπορούσα να πω, χωρίς ίχνος υπερβολής, ότι και στον Κυριάκο Αθανασιάδη χρωστάμε τη Ζα Ζα.)

Η Ζα Ζα, δηλαδή η Άννα κατ’ αρχάς, είναι μια γυναίκα σχεδόν της γενιάς μου. Σπούδασε και δούλεψε, πρόκοψε κι ανέβηκε, αγάπησε και φοβήθηκε, έγινε κάποια άλλη νομίζοντας ότι αυτό-που-είναι-είναι-και-ο-αληθινός-της-εαυτός.

Η ζωή της (στο μυθιστόρημα) αρχίζει από τον εαυτό της στον καθρέφτη, διπλό είδωλο. Με μεγάλες παραγράφους, δευτερεύουσες προτάσεις, ex libris, βιβλία και τέχνη, που παραπέμπουν σε κλασική λογοτεχνία την οποία ο συγγραφέας που έχει επιμεληθεί γνωρίζει καλά, η Άννα είναι σαν να αναδύεται μέσα από σελίδες κλασικού βιβλίου. Ο Παραχαράκτης του καινούργιου εαυτού της βέβαια προβάλλει μέσω διαδικτύου, εξάλλου το μέσον αλλάζει, έχουν μείνει όμοια και απαράλλαχτα τα βασικά: η ανάγκη τού να γίνεις ή να νοιώσεις μια άλλη προκειμένου να ξετρυπώσεις τον αληθινό εαυτό. Εξάλλου πού να μαζεύεις τα χίλια κομματάκια του ενός ανθρώπου;

Και ο Κυριάκος Αθανασιάδης αποπειράται να κάνει ακριβώς αυτό: να μαζέψει ή να ανακατασκευάσει τα χίλια κομματάκια μιας Άννας που για να παραμείνει Άννα θα πρέπει να γίνει η Ζα Ζα. Γι’ αυτό και θα αφήσει τρεις άντρες να την καθοδηγήσουν: τον Παραχαράκτη του διαδικτύου, γνωστό άγνωστο. Τον Μάνο που πρέπει να τον προδώσει για να μπορέσει να του μείνει πιστή και να τον αγαπά. Και φυσικά τον συγγραφέα της.

Η Ζα Ζα, προκειμένου να είναι ελεύθερη, οικειοθελώς σε έναν ας πούμε άγνωστό της απολύτως θα παραδοθεί. Θα κάνει ακριβώς ό,τι θα της υπαγορεύει. Εξάλλου, αυτό το γνωρίζουν καλά οι γυναίκες, ελευθερία είναι η εθελουσία σκλαβιά. Στο αλωνάκι της δικής μας ψυχής όλα γίνονται και όλα επιτρέπονται. Γνωστό μας εξάλλου και απ’ αυτή την απίθανη «Η Ιστορία της Ο» (με τη συγγραφέα που έμεινε 40 χρόνια πίσω από ένα ψευδώνυμο στο απόλυτο σκοτάδι, γράφοντας για τον εραστή της που την προκάλεσε ουσιαστικά μια ωμή ερωτική επιστολή). Θα μπορούσε να πει κανείς και για τη Ζα Ζα ότι είναι μια ωμή ερωτική ιστορία; Το σίγουρο είναι ότι είναι η πορεία της γυναικείας αυτογνωσίας, ένα ψυχολογικό  παιχνίδι με τους κινδύνους και τα δώρα που σου επιφυλάσσουν τα όρια και σίγουρα ένα αλλόκοτο ερωτικό παιχνίδι που κάνει όλο το μυθιστόρημα να θυμίζει ψυχολογικό θρίλερ, να μοιάζει ή και να είναι νουάρ.

Το σίγουρο είναι ότι είναι μια εξαιρετική ιστορία από έναν συγγραφέα που ξέρει γράμματα, που τολμά να παίζει με τα είδη (διάλογοι, περιγραφές, μέιλ, επιστολές, διαρκή φλας μπακ, μικρά δοκίμια τέχνης, συνομιλία με κλασικά κείμενα, τριτοπρόσωπη, πρωτοπρόσωπη γραφή, ανατροπές) και το πορτρέτο μιας γυναίκας που αφορά και τους άντρες. Όσο κι αν τα χίλια κομματάκια που ο συγγραφέας μοιάζει να μαζεύει είναι, απ’ ό,τι φαίνεται κατ’ αρχάς, της Άννας ή της Ζα Ζα! Το αποτέλεσμα είναι τα χίλια κομματάκια, τελικά, και των δυο. Της πανταχού παρούσας και πάσχουσας (με την έννοια του πράττειν) Ζα Ζα και του φαινομενικά απόντος εραστή.

Και σίγουρα είναι και ένα μυθιστόρημα που μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους. Ενδεχομένως και με κάποιους που ο συγγραφέας ή όποιος γράφει γι’ αυτό το βιβλίο δεν τους έχει καν φανταστεί. Λίγα λόγια για τον συγγραφέα από τον ίδιο τον συγγραφέα επειδή φωτίζουν, τελικά, το βιβλίο:

«Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1963. Έζησα στην Αθήνα από το 1986 έως το 2009. Από το 1984 εργάζομαι ως επιμελητής εκδόσεων: έχω επιμεληθεί περισσότερα από 300 βιβλία (λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, δοκιμιακά). Έχω εκδώσει οχτώ πεζογραφικά βιβλία: “Ιστορίες Υπερβολής”, Ροές 1987 (β’ έκδ. δήγμα 2010), “Δώδεκα”, Καστανιώτης 1991, “Μικροί Κόσμοι”, Λιβάνης 1996, “Το Σάβανο της Χιονάτης”, Σύγχρονοι Ορίζοντες 2001, “Το Βασίλειο του Αποχαιρετισμού”, Σύγχρονοι Ορίζοντες 2002, “Πανταχού Απών”, τυπωθήτω 2007, “Κακορραφίες”, δήγμα 2009, “Ζα Ζα” στο Διαδίκτυο, 2012. Έχω επίσης γράψει περισσότερα από 10 παιδικά και εφηβικά βιβλία ενώ κείμενά μου έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.»

Για να αποδειχθεί ότι η «Ζα Ζα» υπερέβη συγγραφικές προθέσεις και τον χάρτινό της εαυτό. Δηλαδή η «Ζα Ζα», που γράφτηκε από τον συγγραφέα της κατ’ αρχάς στο διαδίκτυο για να τη σβήσει μετά, διεκδίκησε την εκδοτική της ύπαρξη, διαβάστηκε, αγαπήθηκε, υμνήθηκε και έχει πίσω της ήδη θαυμαστές, θαυμάστριες,  αλλά και υμνητικές κριτικές.

Απαγορεύεται αυστηρά στους αναγνώστες της ν’ αποκαλύψουν το τέλος! Και σας το λέει αναγνώστρια που το ’χει βίτσιο ν’ αρχίζει απ’ εκεί, δυστυχώς!