Μαρτυρίες από την πρώτη γραμμή

«Διακόσια εκατομμύρια ζόμπι. Ποιος μπορεί να συλλάβει αυτό τον αριθμό, πόσο μάλλον να τον πολεμήσει; Για πρώτη φορά στην ιστορία αντιμετωπίζαμε έναν εχθρό που έκανε πράγματι ολοκληρωτικό πόλεμο. Δε θα διαπραγματεύονταν, δε θα παραδίδονταν ποτέ. Θα πολεμούσαν ως το τέλος, διότι ο καθένας τους ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένος στην καταβρόχθιση και του τελευταίου ίχνους ζωής πάνω στη Γη».

Ένα μυθιστόρημα δυστοπικής φαντασίας, όπου η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με μια ορδή διακοσίων εκατομμυρίων ζόμπι και απειλείται με αφανισμό, γραμμένο με τη μορφή προφορικών αφηγήσεων από βετεράνους αυτής της επικής μάχης και από αυτόπτες μάρτυρες γεγονότων που το ανθρώπινο μυαλό δεν  θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί…  Το μοναδικό χρονικό αυτής της τρομερής περιόδου αποτελεί το έργο ενός μέλους της Μεταπολεμικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών, που καταγράφει τις μαρτυρίες και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις διαφορετικές φωνές των αφηγητών: και φυσικά πίσω από αυτόν τον ρόλο βρίσκεται ο συγγραφέας, ο οποίος μπαίνοντας κατά κάποιο τρόπο σε αυτόν τον κόσμο που δημιούργησε, την ανθρωπότητα μετά την αποκάλυψη των ζόμπι, δίνει απίστευτα ρεαλιστικές σημειώσεις και επεξηγήσεις των ιστοριών που διαβάζουμε, σαν να συνέβησαν πράγματι όλα αυτά.

Οι περισσότεροι πιθανώς να έχετε δει την αντίστοιχη ταινία, αλλά το βιβλίο είναι αρκετά διαφορετικό (ως συνήθως) κυρίως λόγω της δομής του, αφού δεν υπάρχει κεντρικός ήρωας αλλά πολλοί πρωταγωνιστές-αφηγητές από όλο τον κόσμο: στρατιωτικοί, επιστήμονες, πολίτες, νέοι και ηλικιωμένοι, άντρες και γυναίκες από όλες τις κοινωνικές τάξεις, καταθέτουν αυτά που έζησαν και έπραξαν προκειμένου να επιβιώσουν… και δεν όλοι ιδιαίτερα περήφανοι γι’ αυτό… Η τέχνη του συγγραφέα συνίσταται στο πόσο πειστικά παρουσιάζει αυτές τις μαρτυρίες, όχι μόνο δημιουργώντας ρεαλιστικές αφηγήσεις βασισμένες σε πραγματικά στοιχεία (π.χ. τη δύναμη πυρός μιας χώρας ή τις συνθήκες ζωής σε μια άλλη), αλλά κυρίως γιατί χτίζει αριστοτεχνικά τα πορτρέτα των πολυάριθμων ηρώων του, δημιουργώντας μια αίσθηση οικειότητας με τον αναγνώστη και αληθινής ζωής.

Και φυσικά, οι επικές μάχες κυριαρχούν, χωρίς να λείπουν και οι μοναχικές μάχες εκείνων που προσπάθησαν να επιβιώσουν μόνοι τους, κορυφώνοντας τη δράση και το σασπένς σε κάθε σελίδα, όπως δεν λείπουν και σκηνές έντονα φορτισμένες συναισθηματικά: μία από τις καλύτερες αφηγήσεις κατά τη γνώμη μου, είναι εκείνη που εξιστορεί το πώς οι σκύλοι εκπαιδεύτηκαν και επιστρατεύτηκαν στον πόλεμο κατά των ζόμπι.

Στο σύνολό του, ένα από τα καλύτερα βιβλία του είδους.