Ζωή υπό κράτηση

Η Κλαρίσα όσο περνούν οι μέρες έπειτα από ένα θολό, για την ίδια, βράδυ που πέρασε με τον συνάδελφό της Ρέιφ, τόσο τρομοκρατείται. Γιατί εκείνος δεν την αφήνει σε ησυχία, την παρακολουθεί, διαρκώς εμφανίζεται μπροστά της και κάνει τα πάντα για να την «τραβήξει» κοντά του. Η ηρεμία, η χαλάρωση, η ξεγνοιασιά έχουν εξαφανιστεί από τη ζωή της. Μόνο φόβος, καχυποψία και τρόμος υπάρχουν πια. Οι απλές καθημερινές συνήθειες, όπως μια βόλτα στο πάρκο ή στην αγορά, αποτελούν παρελθόν. Ακόμα κι από τους φίλους της έχει ξεκόψει, σε μια προσπάθεια να τους προστατεύσει, αφού ο Ρέιφ έχει προσεγγίσει κάποιους από αυτούς με καταστροφικά αποτελέσματα.

Μέρα με τη μέρα εκείνος γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος, η αρρώστια του και οι εμμονές του αποκαλύπτονται σε όλο τους το βάθος, ενώ η Κλαρίσα, μια απολύτως φυσιολογική κοπέλα, σταδιακά καταλαμβάνεται από απόγνωση και φοβάται ακόμα και τη σκιά της. Είναι ζωή αυτή;

Όταν η κοπέλα καλείται να παραστεί ως ένορκος σε μια δίκη, ανακουφίζεται. Μέσα στη δικαστική αίθουσα ο Ρέιφ δε θα μπορεί να την προσεγγίσει. Εκεί θα είναι ασφαλής. Όταν όμως αρχίζει να ξετυλίγεται μια βίαιη υπόθεση απαγωγής και κακοποίησης, η Κλαρίσα ανακαλύπτει αντιστοιχίες ανάμεσα στην ίδια και το θύμα. Τι αναζητά πραγματικά ο Ρέιφ και μέχρι πού είναι ικανός να φτάσει;

Το βιβλίο «Ξέρω πού είσαι» χωρίζεται σε δύο διακριτές ενότητες, που εναλλάσσονται, κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη στα ύψη. Από τη μία είναι οι ημερολογιακές καταγραφές, στις οποίες η κοπέλα καταγράφει κάθε «ανεπιθύμητη» συνάντηση με τον Ρέιφ –σε δεύτερο πρόσωπο, απευθύνεται σε αυτόν– σε μια προσπάθεια να συλλέξει αποδεικτικά στοιχεία για να τον καταγγείλει, όταν συγκεντρώσει αρκετά, και οι εσωτερικοί μονόλογοι που φανερώνουν την τρικυμία που τη συνταράσσει, καθώς και τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται. Από την άλλη είναι η τριτοπρόσωπη αφήγηση, κατά την οποία ο αναγνώστης, παίρνοντας απόσταση από τις σκέψεις της πρωταγωνίστριας, παρακολουθεί σε ουδέτερο έδαφος τη διεξαγωγή της δίκης.

Η Κλαιρ Κένταλ χτίζει με μαεστρία τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών της – αλλά και όσων κινούνται γύρω τους. Άκρως ανθρώπινοι, με αγωνίες και ανησυχίες, αλλά και ακραία συμπεριφορά, που όμως συναντιέται στα ψυχικά άρρωστα και σχιζοφρενικά άτομα. Οι χαρακτήρες-δορυφόροι δε, βρίσκονται εκεί επικουρικά τόσο για να φωτίσουν την υπόθεση και ο μύθος να προωθηθεί, όσο και για να «δουν» και να πιστοποιήσουν την περίεργη συμπεριφορά του Ρέιφ, ώστε να λειτουργήσουν ως μάρτυρες, αν αυτό χρειαστεί.

Στα συν της ιστορίας και οι εξαιρετικής λεπτομέρειας, σε σημείο ανατριχίλας, περιγραφές των συναντήσεων της Κλαρίσα με τον Ρέιφ.

Όσο οι σελίδες του βιβλίου γυρίζουν, η πλοκή μετατρέπεται σε θρίλερ. Ψυχολογικό, εμμονικό, ψυχαναγκαστικό. Με διαρκώς αυξανόμενη αγωνία, με διαρκείς κορυφώσεις, αλλά και ανατροπές. Τίποτα δεν πάει καλά, τίποτα δε λειτουργεί φυσιολογικά. Και εθιστικό. Αν αρχίσεις να διαβάζεις, δεν το αφήνεις παρά μόνο όταν φτάσεις στην τελευταία σελίδα.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην πολύ καλή μετάφραση της Μαρίας Φακίνου, χάρη στην οποία μεταφέρθηκαν ατόφια τα δυνατά, ομολογουμένως, συναισθήματα που «βγάζει» το πρωτότυπο κείμενο.