Σπανίως διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα τόσο εμπεριστατωμένα από ερασι-τέχνες του είδους, πονήματα που αποτελούν προφανώς έργο ζωής και προϊόν πολύχρονης μελέτης κι έρευνας. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς ένας διακεκριμένος (συνταξιούχος πλέον) ιατρός διεθνούς βεληνεκούς, νευροχειρουργός ειδικευμένος στον ανθρώπινο εγκέφαλο, μπορεί να γράφει με κάποιες λογοτεχνικές αξιώσεις αλλά με περισσή κινηματογραφική θα έλεγα αναπαράσταση της μακρινής σε εμάς 20^ής δυναστείας στην Αίγυπτο μεταξύ Ραμσή του Δευτέρου και Ραμσή του Τρίτου… Παρά τα λογοτεχνική σύμβαση που θέτει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο (με υποσημειωματικές μάλιστα αναφορές), ότι το όλον ψηφιδωτόν μιας τόσο μακρινής εποχής είναι αποτέλεσμα …αναδρομής σε προηγούμενες ζωές (του ιδίου, προφανώς)…, ανεξάρτητα από το αν μπορεί ή θέλει να πιστέψει κανείς στις θεωρίες της μετενσάρκωσης-μετεμψύχωσης, κάτι που δίδασκε εξάλλου κι ο Ωριγένης, μέχρι που η εν Τρούλλω Σύνοδος το 691 μ.Χ. έθεσε τέλος στην αγγελο-λατρεία του…, ανεξαρτήτως από τις προσωπικές μεταφυσικές μας αναζητήσεις στη χαραυγή της Νέας Εποχής που ανατέλλει κι ελπίζουμε όλοι [οι εχέφρονες] να φέρει την πολυπόθητη Ειρήνη επί γης και να πάψουν οι πάσης φύσεως θρησκευτικοί ή επεκτατικοί πόλεμοι και μισαλλοδοξίες παντός είδους…, δεν μπορώ παρά να σταθώ, ως επίμονος κι υπομονετικός κριτικός λογοτεχνίας, στο αφηγηματικό επίτευγμα ενός πρωτοεμφανιζόμενου αλλά καθόλου άτεχνου κι αβασάνιστου συγγραφέα, ο οποίος φαίνεται σαν να έχει εντρυφήσει και στην πολεμική τεχνολογία και στη στρατηγική της μακρινής κι εξωτικής για εμάς (τους σύγχρονους βιαστικούς και καταναλωτικούς υλιστές και πραγματιστές τεχνοκράτες) εποχής… Θαυμάζω την αρτιότητα των περιγραφών, όπου με χειρουργική σχεδόν λεπτουργική ο Στυλιανός Καρέντζος συνυφαίνει πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις σε έναν καθηλωτικό ιστό αράχνης, όπου όλα αναδύονται ανάγλυφα από το σκοτάδι της Ιστορίας για να αποτυπωθούν οριστικά κι ανεξίτηλα στο Φως. Κι όσο κι αν η μυθοπλασία συμπληρώνει τα ιστορικά-επιστημονικά κενά, η συνολική εικόνα του τυπωμένου γραπτού αναδίδει τη γοητεία και τη σαγήνη του αυθεντικού, του ρεαλιστικά καταδεικνυόμενου ως ευλογοφανώς αληθές. Τι άλλο να ελπίσει κανείς; Ο εκδοτικός οίκος του Γιώργου Χρονά, η ιστορική πλέον «Οδός Πανός» έχει αναδείξει, έχει προβάλει και έχει καθιερώσει σημαντικά ονόματα στον χώρο του τυπωμένου λόγου. Στυλιανός Καρέντζος είναι ο πρόσφατος Αυγερινός που ανατέλλει με τη σοβαρότητα, την εμβρίθεια και το κύρος ενός …Σείριου. Κι δεν ενέχει ουδεμίαν συμβολικήν το σχόλιό μου αυτό. Ποιητική αδεία ομιλών και τον «κανόνα» της λογοτεχνικής κριτικής παιδεύων, του φωτεινού αναδεικνύω την άλω, επανερχόμενος εκ του ύψους εις το οποίο ανατάσσει την ψυχήν μας η ανάγνωσις του πονήματος τούτου εις την τύρβην της κρισίμου κι εκρηκτικής πραγματικότητός μας.

Στυλιανός Καρέντζος, ένας ιστορικός μυθιστοριογράφος που θα μπορούσε να δει το πόνημά του αυτό ως σενάριο ταινίας του Χόλιγουντ, μετά πολλών αξιώσεων κι επαίνων.