Το βιβλίο του Θεσσαλονικιού πεζογράφου, δοκιμιογράφου και ποιητή Παναγιώτη Γούτα αποτελείται από τριάντα διηγήματα που γράφτηκαν στο διάστημα 1989-2014, κατανεμημένα σε τρία μέρη, ίσης περίπου έκτασης (80 σελίδες). Η παρατήρηση αυτή καταγράφεται ως ενδεικτική, ίσως, της πρόθεσης του συγγραφέα να μην «αδικήσει» κάποιο από αυτά τα αφηγήματα-διηγήματα, αλλά και του ελέγχου των εκφραστικών του μέσων, έτσι ώστε πουθενά να μην δίνεται η εντύπωση ότι χρονοτριβεί ή πλατειάζει. Θα χαρακτηρίζαμε τον τρόπο γραφής των κειμένων ως στοχαστικό, καθώς στο υπόστρωμα των ιστοριών αναμοχλεύονται εφηβικά ή νεανικά (ερωτικά) τραύματα, καθώς και ενήλικες αγωνίες και φόβοι με μία διάθεση, όμως, ψύχραιμης αποτίμησης και με ευοίωνη, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, κατάληξη. Αυτό αφορά ιδίως τα διηγήματα του πρώτου μέρους, που επιγράφονται «Παθήσεις», όπως το «Μόνο να σε δει»  ή «Η ποίηση στην εντατική», ακόμη και «Το ντέρμπι». Στο δεύτερο μέρος, «Τζαζ», η μουσική είναι κυρίαρχη: αναφέρουμε ενδεικτικά για τον αναγνώστη το διήγημα «Αϊσέ», που γράφτηκε και σε μορφή λιμπρέτου, μελοποιήθηκε και παρουσιάστηκε στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο του 2014. Εξίσου μας άρεσαν σχεδόν όλα τα διηγήματα του μέρους αυτού, ιδιαίτερα το “Epistrophy” με την επιστροφή της ερωμένης σε μία εξωσυζυγική σχέση, αλλά και το εκπληκτικό «Ρυάκι» που ξεχύνεται σε μία παρουσίαση βιβλίου όπου ο αφηγητής και ομιλών φθάνει καθυστερημένος ∙ επίσης τη «Χαμηλόφωνη ποίηση» που συνδυάζει την αγωνία της πρώτης δημοσίευσης με την ανταλλαγή μουσικόφιλων διαδικτυακών σχολίων. Αξίζει να προσεχθούν και τα διηγήματα του τρίτου μέρους, «Άλλα τινά», στα οποία περιλαμβάνεται και το μακροσκελέστερο της συλλογής, «Μποτάκια με ραφές».