Έφτασα στην κορυφή, γι’ αυτό σε ρωτάω…
Είναι αλήθεια πως από την κορυφή δεν πέφτεις ποτέ στον πάτο, αλλά στο χάος;
Δαμιανός Χατζημηνάς
Ο Δαμιανός Χατζημηνάς γεννήθηκε στην Καισαριανή το 1970, σε μια πολιτικά ταραγμένη εποχή. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός και ασχολήθηκε με τις πολιτικές επιστήμες. Ταξίδεψε και εργάστηκε στη Μέση Ανατολή. Η σύγχρονη εποχή, η διεθνής τρομοκρατία και οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις τον κρατούν σε διαρκή εγρήγορση. Ασχολείται με τη συγγραφή χρησιμοποιώντας την τεχνική του «λογοτεχνικού affect» για να μας ταξιδέψει στον μυθιστορηματικό του κόσμο.
Ο Κισσός –ο ήρωας του βιβλίου–, επαναστάτης από τα δεκατέσσερά του, αργότερα, όταν γνώρισε τη Φατίμα που την έλεγαν Αλεξάνδρα, από Έλληνα πατέρα και Συριανή μητέρα, αποφάσισε να πάει μαζί της –για ξεκάρφωμα– σε μια αποστολή στα χωριά του Έβρου για να περάσει απέναντι στην Ανατολία. Από τη Φατίμα και με τον Μουχάματ, τον ιμάμη δάσκαλό του, έμαθε αραβικά. Αυτός τον «μύησε» και στη θρησκεία και ιδεολογία της αραβικής κοινωνίας. Στο ταξίδι του αυτό προς την Ανατολία, σε όποια πόλη έφθανε, ένας μυστικός σύνδεσμος τον περίμενε δίνοντάς του την άδεια αλλά και οδηγίες για να συνεχίσει. Ένας σφραγισμένος γκρίζος φάκελος, που τυχαία είχε βρει στην είσοδο του σπιτιού του, ήταν το διαβατήριο και διαπιστευτήριό του σε όλους αυτούς. Όμως, τρομοκρατικά γεγονότα συνέβαιναν στις διάφορες πόλεις, γέφυρες, αεροδρόμια που επισκεπτόταν, μέχρι που έφτασε στη συνοικία Ανταμίγια, εκεί όπου και ο Δον Κιχώτης έδωσε την τελική του μάχη.
Ποιος ήταν ο Κισσός; Τι πρέσβευε; Γιατί βρέθηκε εκεί; Τι ήθελε να αλλάξει; Τα κατάφερε;
Ο Δαμιανός Χατζημηνάς, στο βιβλίο του με τον τίτλο «Τρομοκράτες του ονείρου», κάνει ένα ιδεολογικό ταξίδι από τη Δύση στην Ανατολή, αποτυπώνοντας μια κοινωνία θρησκευτικών, πολιτικών και ταξικών διαφορών, έλλειψης ελευθερίας, άνισης δικαιοσύνης και τρομοκρατίας. Συγχρόνως, τονίζει τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία αυτή, τη μη χειραφέτησή της, με την παράλληλη καταπίεση και προστασία της. Ήρωάς του είναι ο Κισσός, ένας ονειροπόλος επαναστάτης, διαποτισμένος από το σωστό μείγμα ιδεών και ονείρων που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Ο Δ.Χ., σε αυτή την πρώτη συγγραφική του προσπάθεια, επιλέγει για την ιστορία του τη μεγάλη φόρμα. Μιλά για τις κοινωνικές αδικίες και ανισότητες, τη μεροληπτική δικαιοσύνη, την ελευθερία, την τρομοκρατία. Με όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτει μια μελωδία –το οδοιπορικό του Κισσού–, όπου τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν άλλοτε για τον έρωτα και άλλοτε για τη βία. Ποιητικός, σουρεάλ και κατάβαθα ρομαντικός, μιλά για έναν κόσμο μικρό και απόμακρο, ανύπαρκτο μέσα στο χάος του σύμπαντος. Έναν κόσμο που παραμένει συμπαγής, έχοντας το χάος μέσα του. Στοιχεία μεταφυσικής με το κισμέτ να αιωρείται στις σελίδες, το κάρμα και τις προηγούμενες ζωές, δίνουν μια άλλη διάσταση στο κείμενο. Επίσης, μεγάλη έλξη ασκούν στον ήρωα οι μύθοι και η σημειολογία των αριθμών, ενώ συνεχώς στην αφήγησή του εμφανίζεται σεβασμός και πόθος για τη γυναίκα, την οποία σαν κάστρο με πολεμική στρατηγική θέλει να αιφνιδιάσει και να κατακτήσει. Ωστόσο ο ήρωας βρίσκεται σε αντίφαση με τον εαυτό του, με το να είναι ιδεολογικά πολιτικοποιημένος και βαθειά συνειδητοποιημένος οικουμενικός πολίτης, ο οποίος από αντίδραση εξελίσσεται σε επαναστάτη/τρομοκράτη παραμένοντας ονειροπόλος.
Ο κισσός, όπως και ο ήρωας, για να αναρριχηθεί πρέπει να στηριχθεί. Ποιο μεγαλύτερο στήριγμα υπάρχει από τις ιδέες, τις αξίες, τα όνειρα και τη γυναίκα;
Η γραφή του συγγραφέα χωρίζεται σε δύο μέρη. Της πραγματικότητας και του ονείρου. Τον χρόνο τον πλάθει στα μέτρα του και στη δική του μέτρηση. Ονειρεύεται και χάνεται μέσα σε αυτόν. Με ρεαλιστική και άναρχη γραφή, πίσω από καθημερινές εκφράσεις κρύβει τρυφερότητα και ρομαντισμό, αποκαλύπτοντας στον αναγνώστη τον κόσμο του και προδιαθέτοντάς τον για ανατρεπτικό χιούμορ και ευφυΐα. Ταυτόχρονα, αλληγορικές και συμβολικές τοποθετήσεις επαναλαμβανόμενες με ρίμα, δίνουν στη γραφή του μουσικότητα, ρυθμό και σφρίγος. Αλλού με μικρές κοφτές προτάσεις αλλάζει την ταχύτητα του κειμένου και δίνοντας παλμό ωθεί στο απρόοπτα αναμενόμενο, ενώ πλούτος γνώσεων δίνει μια επιπλέον αξία στο κείμενο και πρόσθετο ενδιαφέρον. Ωστόσο το χιούμορ, άλλοτε μη αναμενόμενο και άλλοτε σαρκαστικό, γίνεται η ανακουφιστική δικλείδα της ανατροπής.
Όλα υπάρχουν μέσα στο βιβλίο. Όνειρα, μύθοι, ιδεολογίες, πάθη. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα από το οποίο είναι φτιαγμένη η ζωή. Ο μικρόκοσμος και μακρόκοσμος του Κισσού προβάλλουν στις σελίδες σαν μυθικοί/ονειρικοί κόσμοι. Και οι γυναίκες, ο σημαντικότερος πόλος έλξης: «Βρε συ, χούφτωσ’ την!!!»
Οι «Τρομοκράτες του ονείρου» είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση και γραφή –αν και ο συγγραφέας δεν έχει ανοίξει όλα τα χαρτιά των συγγραφικών του δυνατοτήτων–, σαν ταινία κινηματογραφική, έγχρωμη, ασπρόμαυρη, ονειρική, ονειροπαρμένη, σουρεάλ, σατιρική, αστεία, όπου ο Δαμιανός Χατζημηνάς, σαν ένας άλλος Δον Κιχώτης, βλέπει τα φαντάσματα των ονείρων του και καλπάζοντας στις σελίδες γεννά συγγραφικές προσδοκίες στον αναγνώστη.
Ωστόσο όλα μοιάζουν κάτι να του θυμίζουν. Κάτι που φοβάται να αντιμετωπίσει. Τον έρωτα; Την πραγματικότητα; Ίσως και τα δυο!
