Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος γεννήθηκε το 1988 στη Χιμάρα και μεγάλωσε στη Σκάλα Λακωνίας. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών του  ΕΜΠ. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Ανεκπλήρωτοι φόβοι», που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα το 2013. Επίσης, το μυθιστόρημα «Η Λάσπη», που ήταν υποψήφιο για το Athens Prize for Literature για το 2015.  Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μελάνι.

Και τα δέκα διηγήματα που περιλαμβάνονται στην παρούσα συλλογή με τίτλο «Τραμπάλα» φανερώνουν έναν νέο συγγραφέα που κατέχει τις αφηγηματικές τεχνικές και χειρίζεται άνετα τη γλώσσα προσδίδοντας στα θέματά του φρεσκάδα, ενώ η μετάβασή του από την ποίηση φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε χωρίς δυσκολία. Με εξαίρεση το ομώνυμο διήγημα, σε όλα τα υπόλοιπα η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη. Ο αφηγητής είναι συνήθως, τουλάχιστον στην αρχή,  νέος, που έχει δουλειά ή γράφει και κατοικεί στο κέντρο της Αθήνας – χωρίς να είναι εύρωστος οικονομικά, δεν αντιμετωπίζει άμεσο πρόβλημα οικονομικής επιβίωσης, έχει έναν κύκλο γνωστών και φίλων, μια σύζυγο ή μια σύντροφο, «λίγα κλαράκια εδώ κι εκεί για να πιαστεί» (σελ. 81). Σε κάποια από τα διηγήματα ο ήρωας φαίνεται στην πορεία να παρουσιάζει μια εμμονή («Σκαντζόχοιρος») ή ένα άλλο σύμπτωμα που τον ταλαιπωρεί, όπως η συνεχόμενη, πολυήμερη αϋπνία (« Ο μόνος πόνος»)∙ άλλοτε ξεπερνά το όποιο πρόβλημα με χιούμορ («Το χασμουρητό»). Σε διηγήματα  όπως το τρυφερό (εντέλει) «Το δώρο» και η «Τραμπάλα» υπάρχει μια χρονική εξέλιξη του ήρωα που ξεκινάει νέος και φθάνει στη μέση ηλικία ή γυρίζει πάλι πίσω σε μια φαινομενικά αέναη, κυκλική επανάληψη.  Μερικά, πάλι, έχουν αίσια κατάληξη («Κλεμμένο λουλούδι», «Καρδιές για φάγωμα»). Σε κανένα δεν θα αισθανθεί ο αναγνώστης να ασφυκτιά, ακόμη και στα πιο «δύσκολα» όπως το διήγημα «Λευκός πίνακας» που θα χαρακτηρίζαμε ως το καλύτερο, κατά την υποκειμενική μας κρίση, αν είχαμε διαβάσει το διήγημα του D. E. Wallace “The Soul is not a Smithy”, από το οποίο ο συγγραφέας δηλώνει ότι έχει εμπνευστεί.