Η μοναξιά της μοναδικότητας

Μια ακόμα ιστορία για βαμπίρ; Ναι, αλλά εντελώς διαφορετική από όσες έχετε διαβάσει μέχρι σήμερα. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ένα ψυχολογικό αφήγημα με πρωταγωνιστή ένα βαμπίρ, το μοναδικό του είδους του, που προσπαθεί να επιβιώσει έχοντας εφεύρει ένα προσωπείο: εκείνου του Δρα Έντουαρντ Γουέιλαντ, ενός αξιοσέβαστου καθηγητή Ανθρωπολογίας στο Νιου Μέξικο των ΗΠΑ. Δεν ζει σε φέρετρα και σκοτεινά κάστρα, δεν κρύβεται από το φως της μέρας αλλά από τους ανθρώπους, δεν έχει συναισθήματα και σχέσεις – μόνο τη βιολογική ανάγκη να τραφεί και το ένστικτο του κυνηγού, για να την ικανοποιεί. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρακολουθούμε, σχεδόν υπνωτισμένοι, την παράξενη ζωή του και τις διαδρομές του μυαλού του, καθώς μιμείται την ανθρώπινη συμπεριφορά, χωρίς να είναι ανθρώπινος: ένας λύκος που υποκρίνεται το πρόβατο και ταυτόχρονα ένα μοναχικό ον που περιφέρεται στα όρια της κοινωνίας, πάντα σε επιφυλακή – γιατί όταν στέκεσαι μόνος, μπορεί εύκολα από κυνηγός να γίνεις κυνηγημένος…

Το μυθιστόρημα της Αμερικανίδας συγγραφέως Suzy McKee Charmas χαρακτηρίστηκε από πολλούς κριτικούς ως το αρτιότερο μοντέρνο έργο πάνω στη θεματική του βαμπιρισμού. Ο ήρωας δεν είναι κάποιο υπερφυσικό ον αλλά εκπρόσωπος ενός βιολογικού είδους που είναι τόσο σπάνιο ώστε θεωρείται μυθικό – ακριβώς όπως ο μονόκερως στην περίφημη σειρά μεσαιωνικών ταπισερί, που αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο στον τίτλο όσο και μέσα στο κείμενο. Και παρά το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής του δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος (ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό), πρόκειται καθαρά για μια αλληγορία πάνω στην αλλοτρίωση των ανθρωπίνων σχέσεων. Η αφήγηση είναι δομημένη ως ένα είδος υφαντού που δημιουργείται σταδιακά κατά την ανάγνωση, μια σύνθεση από πέντε νουβέλες σχεδόν αυτοτελείς, που όλες μαζί δημιουργούν μια πλήρη εικόνα: οι τρεις πρώτες είναι γραμμένες από την οπτική γωνία των διαφορετικών ανθρώπων που έρχονται για ένα διάστημα σε στενή επαφή με το βαμπίρ, η τέταρτη αποτελεί ένα δραματικό ιντερλούδιο ενώ η πέμπτη ρίχνει την αυλαία, καθώς η περσόνα του Δρα Γουέιλαντ αποσύρεται από το προσκήνιο.

Συμπερασματικά, μια ιστορία για βαμπίρ που καμία σχέση δεν έχει με τα στερεότυπα του είδους. Το αποτέλεσμα; Ένα πρωτότυπο και σκοτεινό ψυχογράφημα για τη μοναξιά της μοναδικότητας.