Δεσμοί αίματος
Ο Ζοέλ Ντικέρ γνώρισε παγκόσμια επιτυχία, αφού το βιβλίο του «Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ» πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, μεταφράστηκε σε περισσότερες από 35 γλώσσες και απέσπασε, μεταξύ άλλων, το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο συγγραφέας, έχοντας ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη, επανέρχεται μ’ ένα μυθιστόρημα όπου πρωταγωνιστής είναι και πάλι το alter ego του τρόπον τινά, ο συγγραφέας Μάρκους Γκόλντμαν.
2012, οκτώ χρόνια μετά την τραγωδία. Ο Μάρκους Γκόλντμαν, αγαπημένος συγγραφέας της Αμερικής, αποφασίζει να μετακομίσει στη Φλόριντα για να επικεντρωθεί στο νέο του μυθιστόρημα. Ένας συνταξιούχος που κατοικεί στο διπλανό σπίτι και ένας σκύλος, ο Δούκας, που εμφανίζεται για λίγες ώρες κάθε ημέρα, του κρατούν συντροφιά όταν ο Μάρκους δεν ασχολείται με το έργο του. Μια ημέρα ο Δούκας το σκάει και ο Μάρκους τρέχει πίσω του για να δει πού πηγαίνει. Ο Δούκας τρυπώνει σ’ ένα σπίτι όπου βρίσκεται το αφεντικό του. Εκεί ο Μάρκους θα συναντήσει έπειτα από χρόνια τον έρωτα της ζωής του, την Αλεξάνδρα. Με τη συνάντηση αυτή ξυπνούν συναισθήματα, αλλά και μνήμες που ο Μάρκους είχε θάψει για μεγάλο διάστημα.
Είκοσι χρόνια περίπου νωρίτερα. Οι Γκόλντμαν της Βαλτιμόρης ζουν ιδανικά. Έχουν καλές δουλειές, αμέτρητα χρήματα κι έναν γιο που λατρεύουν. Από την άλλη οι Γκόλντμαν του Μονκλαίρ του Νιου Τζέρσεϊ ζουν σ’ ένα κανονικό σπίτι, χωρίς πολυτέλειες, οι γονείς προσφέρουν όσα μπορούν στον γιο τους Μάρκους. Τα παιδιά των δύο οικογενειών, πρώτα ξαδέρφια, περνούν πάντοτε τις διακοπές τους μαζί, συστήνουν τη συμμορία των Γκόλντμαν και ο Μάρκους αισθάνεται ότι θα ήθελε να ζήσει για πάντα με τους Γκόλντμαν της Βαλτιμόρης. Στη συμμορία τους θα προστεθεί κι ένα ατίθασο αγόρι που ζει σε ίδρυμα. Οι Γκόλντμαν της Βαλτιμόρης τον υιοθετούν κι έτσι η συμμορία των Γκόλντμαν θα μεγαλώσει κι επίσημα.
Ο καιρός περνά και τα τρία αγόρια μεγαλώνουν και η εμφάνιση μιας κοπέλας θα ταράξει την ατμόσφαιρα της συμμορίας. Όμως, παρά τα σκαμπανεβάσματα, το δέσιμο παραμένει ισχυρό, ακόμα κι όταν η παρέα χάνεται για αρκετό καιρό. Μέχρι που μια σειρά από γεγονότα θα τους ενώσει ξανά και θα οδηγήσει σε μια ανείπωτη τραγωδία που θα συμπαρασύρει τα πάντα στον διάβα της.
Ο Ζοέλ Ντικέρ με εντυπωσίασε πραγματικά με το προηγούμενο μυθιστόρημά του. Και δικαίως κέρδισε την προτίμηση και του ελληνικού αναγνωστικού κοινού. Ωστόσο, ομολογώ ότι ύστερα από ένα τέτοιο εξαιρετικό βιβλίο φοβόμουν ότι θα προσγειωθώ απότομα και ότι ο συγγραφέας δεν θα στεκόταν στο ύψος που ο ίδιος είχε θέσει. Κι όμως, ο Ντικέρ καταφέρνει να ανεβάσει ακόμα περισσότερο τον πήχη, αφού και «Το βιβλίο των Μπάλτιμορ» είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα.
Παρακολουθούμε την εξέλιξη της ιστορίας από τη σκοπιά του Μάρκους. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Το ύφος του συγγραφέα είναι μεστό, με γλώσσα ρέουσα και διαλόγους που πλαισιώνουν ισορροπημένα την αφηγηματική εξέλιξη της πλοκής. Ύστερα κι απ’ αυτό το μυθιστόρημα τολμώ να πω ότι ο Ντικέρ έχει χάρισμα στη σύνθεση της πλοκής και στη διαμόρφωση των χαρακτήρων του. Χτίζει προσεκτικά την υπόθεση, σκιαγραφεί τους ήρωές του με ρεαλιστικό τρόπο, αφηγείται την ιστορία σαν να είναι αληθινή. Αν σε όλα αυτά προσθέσετε ότι χειρίζεται άψογα την εικόνα της οικογένειας μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, τότε αντιλαμβάνεστε ότι ο Ντικέρ έχει επιτύχει την ιδανική αρτιότητα ενός μυθιστορήματος, αγγίζοντας την τελειότητα. Επίσης, ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στην εξαιρετική μετάφραση του Γιάννη Στρίγκου.
Νομίζω ότι πρόκειται για ένα από τα βιβλία της χρονιάς. Αν δεν έχετε ανακαλύψει ακόμα τον Ντικέρ, προτείνω να το κάνετε το συντομότερο δυνατόν. Θα τον λατρέψετε.
