Eικονογράφηση: Βάσω Ψαράκη

Ο τίτλος παραπέμπει στην οικολογία. «Το τραγούδι του ποταμού» όμως δεν εντάσσεται εύκολα, ευτυχώς, σε καμία θεματική κατηγορία παιδικού βιβλίου. Ως γνήσιο έργο παιδικής λογοτεχνίας είναι πολυεπίπεδο, απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και επιδέχεται πολλαπλών ερμηνειών. Όλα τα ζωτικά θέματα που απασχολούν το παιδί (αλλά και τους ενήλικες) –η μοναξιά, η φιλία, ο έρωτας, η αποδοχή των ορίων του εαυτού και του άλλου, η ενηλικίωση, η θλίψη του αποχωρισμού, η πίστη, η ελευθερία, η συντροφικότητα, ο θάνατος-, θίγονται μεταφορικά μέσα από ένα όμορφο και τρυφερό παραμύθι. Ένα δέντρο που φυτρώνει στην όχθη ενός ποταμού, μεγάλο και κουρασμένο πια από τα χρόνια, θαυμάζει το δυνατό βράχο που βλέπει στην απέναντι όχθη. Ανάμεσά τους όμως κυλάει ο ποταμός και η επαφή δεν είναι δυνατή. Ένα μικρό πουλί που ακόμη δεν μπορεί να πετάξει καλά βρίσκει καταφύγιο στις ρίζες του δέντρου. Το δέντρο έχει τώρα κάποιον να φροντίζει. Η καιρός περνά όμως και έρχεται η ώρα που το πουλί πρέπει να πετάξει για τις ζεστές χώρες. Το δέντρο μένει μόνο πάλι. Σύντομα όμως αποκτά έναν άλλο φίλο, έναν ποντικό που ήρθε να φωλιάσει στις ρίζες του. Αλλά και στον απέναντι βράχο ήρθε να φωλιάσει μια ποντικίνα. Το τραγούδι του ενός γοητεύει τον άλλον. Ανάμεσά τους όμως κυλάει ο ποταμός. Αυτοί είναι οι βασικοί ήρωες της ιστορίες. Το δέντρο, ο βράχος, ο Ίβαρι ο ποντικός, η Αμάλια η ποντικίνα, το πουλί και φυσικά ο ποταμός που απλώς κυλά και τραγουδά. Η φύση προσφέρει τον καμβά για να μιλήσει η συγγραφέας για τη ζωή, το θάνατο και τις σχέσεις. Δεν ενδιαφέρει τόσο η οικολογία, αν και αναδεικνύονται βασικές οικολογικές λειτουργίες όπως η αναπαραγωγή, η αποδημία, η μεταβολή και η προσαρμογή, όσο το νόημα των σχέσεων και της ζωής.

Απλή πλοκή, συντομία και λιτότητα στην έκφραση, ισορροπία στη δομή και στη σύνθεση των εικόνων, λογοτεχνικών και εικαστικών, καλή ποίηση σε σωστές αναλογίες, χαμηλοί τόνοι και βαθύτητα νοημάτων, γνήσιο συναίσθημα και συγκίνηση, είναι οι αρετές αυτού του βιβλίου που σπάνια βρίσκουμε στα σύγχρονα παραμύθια.

Οι ζωγραφιές της Βάσως Ψαράκη είναι εικαστικά ποιήματα σε πλήρη αρμονία με την ποίηση του κειμένου. Ζεστά χρώματα, καθαρές φόρμες και περιγράμματα, ανάδειξη της υφής και της αίσθησης του κάθε στοιχείου της φύσης και ισορροπία στη σύνθεση ανάλογη με την ισορροπία του κειμένου. Ένα βιβλίο που διδάσκει πώς μπορείς να πεις τα μέγιστα με τα ελάχιστα λόγια και τις σωστές εικόνες και πώς μπορείς να προκαλέσεις γνήσια συγκίνηση μιλώντας σοβαρά και απλά για τα αιώνια ερωτήματα της ζωής μέσα από φόρμες του κλασικού παραμυθιού, αλλά με σύγχρονη αισθητική. Ένα βιβλίο που θέλεις να διαβάζεις και να ξαναδιαβάζεις γιατί απαντά σε βαθύτατες ανησυχίες και υπαρξιακά ερωτήματα.

Η Μάγια Μπάριτς γεννήθηκε στο Ελσίνκι, σπούδασε νηπιαγωγός και ειδικεύτηκε στην τέχνη του κουκλοθεάτρου στην Ακαδημία Μουσών της Πράγας. Γράφει και σκηνοθετεί έργα για κουκλοθέατρο, ενώ οι κούκλες που κατασκευάζει έχουν εκτεθεί σε γκαλερί και μουσεία. Από το 1977 είναι καλλιτεχνική διευθύντρια στο κουκλοθέατρο Σαμπο και παράλληλα διδάσκει κουκλοθέατρο στη Σχολή Νηπιαγωγών και μουσική για προσχολική ηλικία στην Ακαδημία Σιμπέλιους και σε επαγγελματικές καλλιτεχνικές σχολές. Έχει δώσει παραστάσεις σε πολλές χώρες του κόσμου και έχει τιμηθεί με βραβεία για την προσφορά της στην προσχολική αγωγή.

Η Βάσω Ψαράκη σπούδασε στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών Βακαλό. Ασχολήθηκε με τις γραφικές τέχνες και από το 1978 αφοσιώθηκε στην εικονογράφηση παιδικών βιβλίων. Έχει εικονογραφήσει 52 παιδικά βιβλία και  έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1986 ήταν υποψήφια για το βραβείο Άντερσεν στην εικονογράφηση. Το 1988 βραβεύτηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1993 πήρε το δεύτερο βραβείο στη Διεθνή Έκθεση Εικονογράφησης της Τεχεράνης, ενώ το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης.