Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

«…Η τηλεφωνική γραμμή συνοδείας για ανθρώπους που αισθάνονται φόβο κατά την επιστροφή τους στο σπίτι τη νύχτα είναι υπαρκτή. Η ιδέα εφαρμόστηκε αρχικά στη Στοκχόλμη, όπου η υπηρεσία υπάγεται απευθείας στην αστυνομία, ενώ στη Γερμανία, όπου, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για τον συγκεκριμένο σκοπό, το έργο αυτό έχει ανατεθεί σε εθελοντές…»

Ο Τζουλς, έχοντας περάσει πρόσφατα μια οδυνηρή τραγωδία, αντικαθιστά τον φίλο του Κάιζερ στη γραμμή συνοδείας, που βοηθά ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, όταν βρίσκονται έξω να επιστρέψουν ασφαλείς στο σπίτι τους. Στη γραμμή βρίσκεται μια γυναίκα, ονόματι Κλάρα, πανικόβλητη και ανήσυχη. Η Κλάρα βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Άλλωστε ο Δολοφόνος του Ημερολογίου, που σημειώνει με το αίμα των θυμάτων του την ημερομηνία του θανάτου τους, κυκλοφορεί ελεύθερος. Ο Τζουλς προσπαθεί να την ηρεμήσει και να αντιληφθεί τι συμβαίνει.

Η Κλάρα, θύμα ενδοοικογενειακής βίας, όπου ο σύζυγός της την κακοποιεί ποικιλοτρόπως, περπατά μόνη, τραυματισμένη, εν μέσω μιας παγωμένης νύχτας, καθώς πιο πριν είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Όμως, δεν είναι ο σύζυγός της τον οποίο φοβάται περισσότερο. Είναι ο Δολοφόνος του Ημερολογίου που την έχει ανακαλύψει. Και η Κλάρα ξέρει ότι η ημερομηνία θανάτου της ξημερώνει σε λίγες ώρες. Ο Τζουλς προσπαθεί να την καθησυχάσει και η Κλάρα του εκμυστηρεύεται ότι ο Δολοφόνος παραμονεύει. Και από τη στιγμή που ο Τζουλς πλέον γνωρίζει, τότε ο Δολοφόνος θα έρθει να βρει και τον ίδιο. Ο Τζουλς σύντομα καταλαβαίνει ότι δεν είναι μόνος στο σπίτι. Ένα μεγάλο μαχαίρι λείπει από τη θήκη των μαχαιριών και ο χυμός που πίνει έχει μέσα υπνωτικά χάπια. Κάποιος παραμονεύει μέσα στο σπίτι όπου βρίσκεται ο Τζουλς. Και κάποιος παρακολουθεί την Κλάρα. «Αν ξέρεις την ώρα του θανάτου σου, έχεις κιόλας αρχίσει να πεθαίνεις».

Ο Φίτσεκ, από τους καλύτερους και εμπορικότερους συγγραφείς ψυχολογικών θρίλερ, επιστρέφει μ’ ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα. Η ψυχολογική διάσταση των δύο πρωταγωνιστών του διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς ξετυλίγεται η ιστορία, αλλά και το παρελθόν των δύο ηρώων. Από τις πρώτες σελίδες ο Φίτσεκ κορυφώνει την ένταση στο έπακρο, διατηρώντας την αμείωτη μέχρι τις τελευταίες σελίδες. Η κατάσταση των χαρακτήρων βρίσκεται πάντα στο κόκκινο, σ’ ένα ανελέητο κυνήγι όπου ο θύτης γίνεται θύμα και αντιστρόφως. Το μυθιστόρημα είναι δομημένο σε μικρά κεφάλαια, όπου σε κάθε κεφάλαιο παρατηρούμε την εξέλιξη από την πλευρά της Κλάρα ή του Τζουλς και κάθε κεφάλαιο καταλήγει σε σημείο όπου αφήνει τον αναγνώστη άναυδο. Υπάρχουν στην αρχή και κάποια κεφάλαια που αναφέρονται στο παρελθόν των δύο πρωταγωνιστών.

Η πλοκή δομείται προσεκτικά, όπως ο Φίτσεκ γνωρίζει πολύ καλά να κάνει. Σε κάθε κεφάλαιο ένα μικρό λιθαράκι προωθεί την εξέλιξη της ιστορίας. Και φυσικά ο συγγραφέας χειραγωγεί τους ήρωές του μέσω των ψυχολογικών τους διακυμάνσεων, ένα παιχνίδι που αρέσκεται να κάνει και επιτυγχάνει να γοητεύσει τους αναγνώστες. Η συνεχόμενη ένταση δεν αφήνει να μειωθεί το ενδιαφέρον, κρατώντας τον αναγνώστη κυριολεκτικά από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη. Και φυσικά οι ανατροπές δεν λείπουν από την πλοκή.

Κάθε βιβλίο του Φίτσεκ είναι ένα δυνατό ανάγνωσμα, ένα page turner μυθιστόρημα που καθηλώνει και αποζημιώνει το αναγνωστικό κοινό.