Θα υπάρξει συγχώρεση;

Ποιος ορίζει τη ζωή μας; Εμείς ή η μοίρα; Έχουμε, πράγματι, την πολυτέλεια της επιλογής ή απλά ακολουθούμε τη ζωή μας, όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας;

Ισμήνη και Σεμέλη. Δύο αχώριστες φίλες, δύο κοπέλες, ίδιες με αδερφές, που σε μια δύσκολη καμπή της ζωής, στην πρώτη τους νιότη, κάνουν μια επώδυνη συμφωνία. Σε μια προσπάθεια να αλλάξουν τον ρου της ζωής τους και να ζήσουν όπως εκείνες επιθυμούν. Η μοίρα όμως αλλιώς τα έχει αποφασίσει.

Μαρίνα και Μάχη. Από το πουθενά, η πρώτη θα βρεθεί με μια αναπάντεχη κληρονομιά. Μια φωτογραφία και ένα κλειδί θα την οδηγήσουν μαζί με την κόρη της σε έναν πύργο στη Μάνη. Από την εγκατάστασή τους και μετά όμως, αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα και τρομακτικά περιστατικά. Και τότε είναι που, στην προσπάθειά της να καταλάβει τι συμβαίνει, η Μαρίνα έρχεται αντιμέτωπη με καλά κρυμμένα μυστικά και ένα παρελθόν που ζητά να φωτιστεί.

Από τη Μάνη της δεκαετίας του ’70, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, στο Λονδίνο και στην Κένυα. Και τελικά πίσω στη Μάνη του σήμερα. Για να κλείσει ο κύκλος της ζωής, τα σκορπισμένα κομμάτια να ενωθούν και πάλι, οι ταλαιπωρημένοι ήρωες να βρουν γαλήνη και ευτυχία.

«Το τελευταίο φως» της Ιφιγένειας Τέκου είναι ένα βαθιά κοινωνικό μυθιστόρημα, που παρουσιάζει τις «δύσκολες» ζωές ανθρώπων που ανήκουν σε τρεις διαφορετικές γενιές. Ανθρώπων με τις δικιές τους επιθυμίες και ιδιαιτερότητες, που, παρά τις αντιξοότητες, παλεύουν να πάρουν στα χέρια τους τα ηνία της ζωής τους.

Η συγγραφέας χτίζει αριστοτεχνικά τη δομή του βιβλίου μεταφέροντας εναλλάξ τους αναγνώστες πότε στο τότε και πότε στο τώρα, δημιουργώντας συναισθήματα έντασης, αγωνίας, θυμού, πόνου, ελπίδας.

Οι ζωές των ηρώων έχουν σφραγιστεί με επιθυμίες που ούτε καν μπορούν να ειπωθούν, και εκείνοι καταφεύγουν σε πράξεις απελπισίας και εκδίκησης. Αφού οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική έχει πλέον χαθεί.

Άραγε θα υπάρξει συγχώρεση προτού οι ενοχές σβήσουν με «το τελευταίο φως»;