Η σύνδεση του κλασικού με το σύγχρονο
Στην καθημερινότητά μας, πλέον, υπάρχει μια γέφυρα ανάμεσα στο παλαιό-κλασικό και στο σύγχρονο. Πιο συγκεκριμένα, από τη μία επί παραδείγματι αρεσκόμαστε στα έργα τέχνης, στα βιβλία –ως είδος που έρχεται από πολλούς αιώνες πίσω–, ενώ παράλληλα εθιζόμαστε στα τεχνολογικά μέσα και στις δυνατότητες που μας προσφέρουν.
Ο Robin Sloan στο μυθιστόρημά του με τίτλο «Το παράξενο βιβλιοπωλείο του κυρίου Πενάμπρα» επιχειρεί ακριβώς αυτή τη σύνδεση –και ως ένα σημείο σύνθεση– του παλαιού με το σύγχρονο. Ο προγραμματιστής Κλέι Τζάνον, λόγω της οικονομικής κρίσης, χάνει τη δουλειά του ως σχεδιαστής ιστοσελίδων. Αναζητώντας εργασία, θα βρει μία ως νυχτερινός υπάλληλος στο βιβλιοπωλείο 24ωρης εξυπηρέτησης του κυρίου Πενάμπρα. Ένα βιβλιοπωλείο με πελώριες σκάλες, μεγαλύτερο σε ύψος απ’ ό,τι σε πλάτος και με βιβλία που δεν διαθέτει κανένα άλλο βιβλιοπωλείο. Η περιέργειά του τον ωθεί να δεχτεί τη δουλειά.
Μετά από λίγες ημέρες ο Κλέι θα αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο βιβλιοπωλείο. Οι λιγοστοί πελάτες δεν αγοράζουν βιβλία, αντίθετα δανείζονται παλιούς και σκονισμένους τόμους από τα «πίσω» ράφια, τα οποία, μόλις τα διαβάσουν, τα επιστρέφουν και δανείζονται ξανά. Παράλληλα, κατόπιν εντολής του αφεντικού του, ο Κλέι πρέπει να σημειώνει σ’ έναν τόμο τη συνδιαλλαγή με τον πελάτη, όχι όμως σε οικονομικό επίπεδο, αφού κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, αλλά πράγματα όπως τι ειπώθηκε, τι φορούσε ο πελάτης και, ειδικότερα, αν έκανε κάτι εντύπωση στον Κλέι.
Γρήγορα ο Κλέι θα διαπιστώσει ότι κάτι εκτείνεται πέρα από τα όρια του βιβλιοπωλείου. Όμως, για να καταφέρει να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από το παράξενο βιβλιοπωλείο, θα χρειαστεί τη βοήθεια των τεχνολογικών μέσων.
Μια αδελφότητα, συνωμοσίες, συμμαχίες και έχθρες, κι ένα μυστικό που φτάνει αρκετούς αιώνες πιο παλιά. Ο κώδικας για την ιστορία της τυπογραφίας μένει να αποκρυπτογραφηθεί…
Ο Robin Sloan γράφει το μυθιστόρημα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ακολουθώντας την πορεία του κεντρικού ήρωα. Με εξαιρετική ευφυΐα και χιούμορ συνθέτει και τοποθετεί ορθά τα στοιχεία για ένα καλό βιβλίο περιπέτειας. Ο λόγος του, σύγχρονος, καθημερινός, χωρίς φιοριτούρες και υπερβολές, είναι οικείος στον αναγνώστη. Οι διάλογοι, λιτοί και άμεσοι, προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας, ενώ η πλοκή είναι συμπαγής και αρκετά ενδιαφέρουσα. Το βιβλίο δομείται σε κεφάλαια-σκηνές που λειτουργούν σωστά κατά την ανάγνωση.
Ιδιαιτέρως θετικό στοιχείο είναι οι σκέψεις του πρωταγωνιστή που αναδεικνύουν τη χιουμοριστική δεινότητα του συγγραφέα, κάνοντας τον ήρωα πιο οικείο στον αναγνώστη και φυσικά πιο ανθρώπινο.
«Το παράξενο βιβλιοπωλείο του κυρίου Πενάμπρα» είναι ένα απολαυστικό βιβλίο, με το οποίο θα περάσετε πολύ καλά, απολαμβάνοντας στις σελίδες του την ιστορία πίσω από τα βιβλία, την τελευταία εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά και μια καλά δομημένη και ευχάριστη υπόθεση.
