Η ζωή ως συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου

Ο «βασιλιάς» γράφει μια νουβέλα, που θα μπορούσε να γίνει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, για τα πραγματικά μυστήρια της ζωής που ξεπερνούν τη συγγραφική φαντασία, δημιουργώντας μια ιστορία δραματική και ανεξήγητη σε μια μικρή παραλιακή πόλη των ΗΠΑ, την οποία αφηγούνται δεκαετίες αργότερα δύο ηλικιωμένοι δημοσιογράφοι της τοπικής εφημερίδας στη νεαρή μαθητευόμενη που έχουν «υπό την προστασία τους».

Δύο έφηβοι εντοπίζουν το πτώμα ενός άγνωστου άντρα σε μια ερημική παραλία, χωρίς να υπάρχει κανένα στοιχείο για την ταυτότητά του αλλά και για το πώς βρέθηκε εκεί από το Κολοράντο όπου εργαζόταν και διέμενε με τη γυναίκα του και το παιδί του (το πώς εντοπίζεται τελικά η καταγωγή του αποτελεί ένα από το πιο έξυπνα στοιχεία σασπένς του βιβλίου). Έτσι οι δύο, τότε νέοι, δημοσιογράφοι δημοσιεύσουν παντού τη φωτογραφία του και αναζητούν τους συγγενείς του «παιδιού από το Κολοράντο». Το πώς εξελίχθηκε η έρευνά τους και ποια ιστορία κρύβεται στα γεγονότα που συνθέτουν την εξαφάνιση και το θάνατό του, ο αναγνώστης καλείται να το ανακαλύψει μαζί με τη νεαρή δημοσιογράφο που ακούει την αφήγηση και προσπαθεί επίσης να λύσει το μυστήριο.

Ο Κινγκ επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την ικανότητά του να φτιάχνει με υλικά από την καθημερινότητα, γοητευτικά, σκοτεινά «παραμύθια» και μάλιστα επειδή έχει γράψει περίπου τα πάντα, παραδίδει γενναιόδωρα με αυτή τη μικρή ιστορία μαθήματα προς τους άλλους συγγραφείς για το πώς γράφονται: και νομίζω αυτός είναι ο λόγος που περιόρισε την έκταση του βιβλίου σε νουβέλα, ενώ όπως είπα στην αρχή θα μπορούσε να γίνει ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα στο γνωστό στιλ του.  Ο ίδιος βέβαια, στον επίλογο του βιβλίου, μιλάει για την έννοια του μυστηρίου, του ανεξήγητου, ως σκοπό της νουβέλας, και για το πόσο είναι απαραίτητο στη ζωή μας. Όπως και να ’χει, εγώ ως αναγνώστρια αγάπησα το παιδί από το Κολοράντο και συγκινήθηκα από την ιστορία του, ειδικά από εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη ζωή του να ξετυλίγεται ολοζώντανα μπροστά στα μάτια σου και αποτελούν ένα από τα μεγάλα ατού της γραφής του Κινγκ, ενώ απόλαυσα για μιαν ακόμα φορά τη συγγραφική του ευφυΐα: ακόμα και το λίγο από αυτόν, θα ήταν άθλος για ένα άλλον συγγραφέα.