Πέντε πρόσωπα, πέντε ιστορίες, πέντε ξεχωριστές πορείες που θα διασταυρωθούν μια μέρα στους χώρους μιας επιχείρησης. Όνειρα, αγωνίες, προσωπικές φιλοδοξίες και ανασφάλειες έρχονται στην επιφάνεια αναπλάθοντας ένα σύμπαν που σίγουρα …κάτι θα θυμίσει σε πολλούς, αν όχι στους περισσότερους, αναγνώστες.
Στο πρώτο αυτό βιβλίο του, o Θοδωρής Κούκιας κλείνει μέσα στον μικρόκοσμο μιας εταιρίας όλη τη σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα, με την αβεβαιότητα να έχει τον ρόλο παρονομαστή των πάντων. Ξεκινώντας από έναν νεαρό που, έχοντας μόλις επιστρέψει από το Λονδίνο για να δει αν μπορεί να γίνει «κομμάτι της νέας Ελλάδας» (εντάξει, μυθοπλασία διαβάζουμε), πηγαίνει σε μια εταιρία για να περάσει από την «ιερά εξέταση» μιας συνέντευξης, ο συγγραφέας μάς οδηγεί στα ενδότερα. Η επιχείρηση είναι από αυτές όπου, θεωρητικά, όλοι θα ήθελαν να εργάζονται ή όλοι θα μας ήθελαν να εργαζόμαστε. Καλοφτιαγμένα ιλουστρασιόν γραφεία σε ουδέτερες αποχρώσεις, στημένοι και χαμογελαστοί υπάλληλοι, πολιτισμένο περιβάλλον. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα ή πρόκειται για μια βιτρίνα με προσεκτικά σχεδιασμένο ντεκόρ;
Δομημένο σαν μικρό μυθιστόρημα που διαβάζεται και ως συλλογή διηγημάτων και το αντίστροφο, το «Νεκρό ψάρι» μπορεί να χαρακτηριστεί ένα σύγχρονο πεζογράφημα που καθρεφτίζει και, με τον τρόπο του, σαρκάζει, αποδομεί και απομυθοποιεί,τις αγωνίες χιλιάδων νέων που επιχειρούν την πολυπόθητη είσοδο ή επάνοδο στην αγορά εργασίας μέσα σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης. Γρήγορος ρυθμός, ρεαλιστική αφήγηση με έντονη πλαστικότητα (επιτρέψτε μου τον κινηματογραφικό όρο), χιούμορ σωστά τοποθετημένο ώστε να αποφορτίζει χωρίς να σαχλαμαρίζει άσκοπα και μια υποψία προσωπικού ύφους που αφήνει υποσχέσεις για τα επόμενα έργα του συγγραφέα.
Και το «Νεκρό ψάρι» του τίτλου που, με γράμματα βαμμένα στα χρώματα της ανυπακοής, προκαλεί πάνω στο όμορφο εξώφυλλο – που δυστυχώς το βιβλίο δε μας πληροφορεί ποιος φιλοτέχνησε; Η κρύα χειραψία του συμβιβασμού, της δήθεν ευγένειας, της ουσιαστικής αδιαφορίας για το ποιον έχεις απέναντί σου; Ή μήπως και η μελλοντική κατάσταση του καθενός που θα περάσει τελικά, κατ’ επιλογήν ή κατ’ ανάγκη, στην απέναντι όχθη; Διαβάζοντας, ο αναγνώστης θα αποφασίσει για τον εαυτό του.