Μυστήρια σε κλειδωμένα δωμάτια

Ο γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας Gaston Leroux είναι περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του «Το φάντασμα της όπερας». Ωστόσο τα περισσότερα μυθιστορήματα που έγραψε ήταν αστυνομικά, με το «Μυστήριο του κίτρινου δωματίου» να θεωρείται μια από τις καλύτερες ιστορίες μυστηρίου που έχουν γραφτεί ποτέ. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο Leroux εισάγει τον χαρακτήρα του Ρουλεταμπίλ, ενός νεαρού δημοσιογράφου/ερευνητή, τον οποίο θα χρησιμοποιήσει σε μια σειρά μυθιστορημάτων.

Η Ματίλντ, κόρη του επιστήμονα Στάγκερσον, αφού έχει περάσει την ημέρα της βοηθώντας τον πατέρα της, αποσύρεται στο Κίτρινο Δωμάτιο για να ξεκουραστεί. Ξαφνικά ακούγονται φωνές, εκκλήσεις για βοήθεια και πυροβολισμοί μέσα από το δωμάτιο. Ο πατέρας της και ο ένας ηλικιωμένος υπηρέτης καταφέρνουν να σπάσουν την πόρτα που ήταν κλειδωμένη από μέσα και βρίσκουν την κοπέλα πεσμένη στο πάτωμα και σοβαρά τραυματισμένη. Το παράθυρο είναι κλειδωμένο από μέσα και κανένας δεν είναι κρυμμένος στο δωμάτιο. Τότε πού βρίσκεται ο δράστης και πώς κατάφερε να ξεφύγει; Την επόμενη μέρα καταφτάνουν ταυτόχρονα ο αστυνομικός που ερευνά την υπόθεση και ο νεαρός δημοσιογράφος Ρουλεταμπίλ που προσπαθεί να εξηγήσει το αινιγματικό έγκλημα, ενώ λίγες μέρες αργότερα μια ακόμα επίθεση εναντίον της κοπέλας λαμβάνει χώρα, με αποτέλεσμα να συλληφθεί ως ύποπτος ο αρραβωνιαστικός της. Τι κρύβει, όμως, η Ματίλντ από αυτούς που ερευνούν την υπόθεση και για ποιο λόγο ο αρραβωνιαστικός της αρνείται να υπερασπιστεί τον εαυτό του;

Τα μυστήρια της κατηγορίας «κλειδωμένου δωματίου» πάντα παρουσιάζουν ένα πρόσθετο ενδιαφέρον από τα απλά αστυνομικά μυστήρια, καθώς υπάρχουν παράλληλα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Πέρα από τις απαντήσεις που πρέπει να δώσει ο συγγραφέας για το ποιος και για ποιο λόγο διαπράττει το έγκλημα, οφείλει να δώσει απαντήσεις σχετικά με τις κινήσεις του δράστη σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο χωρίς έξοδο διαφυγής. Με πολύ έξυπνο και συγκροτημένο τρόπο ο συγγραφέας παρουσιάζει ευρήματα και στοιχεία που συχνά παραπλανούν, έναν ερευνητή που μιλάει με γρίφους και δεν διευκρινίζει ποτέ τις αιτίες των ενεργειών του και ένα θύμα απρόθυμο να συνεργαστεί. Όλα αυτά τα στοιχεία σταδιακά περιπλέκουν το μυστήριο και δημιουργούν την απορία στον αναγνώστη πώς ακριβώς θα λυθεί όλο αυτό το μπέρδεμα. Και ο Leroux γνωρίζει καλά πώς να το λύσει με τον πιο απλό και ταυτόχρονα έξυπνο τρόπο λύνοντας όλες τις απορίες που έχουν δημιουργηθεί.

Ένα πολύ έξυπνο και καλογραμμένο αστυνομικό μυστήριο των αρχών του 20ού αιώνα που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να διαβάζεται με αμείωτο το ενδιαφέρον.