Ένα μικρό συμπαθητικό φαντασματάκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό, αθώο και άκακο φάντασμα, που ζούσε πάνω από τετρακόσια χρόνια στο κάστρο της Κουκουβαγιότρυπας. Κάθε βράδυ, στις δώδεκα ακριβώς, ξυπνούσε και εφοδιασμένο με μια αρμαθιά με δεκατρία κλειδιά, τα οποία, με ένα απλό κούνημα, του επέτρεπαν να ανοίγει εύκολα όποια πόρτα ήθελε, άρχιζε τις βόλτες του.

Το φάντασμα αυτό όμως είχε μια πολύ περίεργη επιθυμία. Λαχταρούσε να δει και να γνωρίσει την πολιτεία, στην οποία κατοικούσε, με το φως του ήλιου. Τη μέρα δηλαδή. Έπειτα, λοιπόν, από επίμονες αλλά μάταιες προσπάθειες, μια μέρα χάρη σε ένα τυχαίο γεγονός κι εκεί που δεν το περίμενε, η επιθυμία του εκπληρώθηκε. Γεμάτο χαρά και ενθουσιασμό έτρεξε να βγει στους δρόμους για να δει τον νέο πολύχρωμο κόσμο. Και τότε ήταν που άρχισαν οι περιπέτειες και οι αναποδιές. Αφήστε που μόλις μια ακτίνα του ήλιου έπεσε πάνω του, το φαντασματάκι μας έγινε μαύρο, κατάμαυρο!

Θα κατορθώσει το καημενούλικο να γίνει και πάλι φάντασμα της νύχτας και κάτασπρο, πιο άσπρο και από σύννεφο χρυσόσκονης;

Τι λέτε, παιδιά;

Αλήθεια, εσείς πιστεύετε στα φαντάσματα; Θα θέλατε να συναντηθείτε μαζί τους; Ή μήπως τα φοβάστε;

Η ιστορία του «Μικρού φαντάσματος» πάντως του Ότφριντ Πρόισλερ είναι δοσμένη με τόσο ζωντανό τρόπο και το ίδιο είναι τόσο χαριτωμένο και συμπαθητικό που όχι μόνο δεν θα το φοβηθείτε, αλλά είναι σίγουρο ότι θα θέλετε να γίνετε φίλοι μαζί του, να το ακολουθήσετε στις περιπέτειές του και –γιατί όχι;– να το βοηθήσετε να ξεμπλέξει από τους μπελάδες του.