Ο διπλ. πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ Χρήστος Κούκης, που γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1979 και βγάζει ήδη το δεύτερο ποιητικό του βιβλίο, ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Μετά την ομορφιά» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το Δεκέμβριο του 2010.

Απόηχοι από την ποίηση του Ελύτη και του Ρίτσου. Στίχοι-σλόγκαν: ποίηση που γέρνει προς τον ελιτισμό κι αρνείται τον λαϊκισμό. Ύφος υψηλόν που σπάει από ρυθμικές παρωδίες (σελ. 51) κι από το διάχυτο στοιχείο της υποδόριας ειρωνείας (σ. 59). Ελεύθερος συνειρμός, συνήθως ασύνδετος (π.χ. σελ. 33, 36). Σουρεαλιστικός πραγματισμός [ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός] (σελ. 15, 45). Κεντρική Ιδέα και ηθικόν δίδαγμα: η Αγάπη (σελ. 27, 34, 36). Πολιτική στάση: το καλοκαίρι (σ. 40). Μεροληψία υπέρ του Καλού-Λευκού (σελ. 43, 48, 55). Τα ουράνια σώματα κι ο γαλαξίας πρωταγωνιστούν στην προοπτική μυθολογία του ποιητή.

Δεκαοκτώ ποιητικές συνθέσεις ηλιοκεντρικές και φωτολατρικές. Κυρίαρχες έννοιες: Ελευθερία (σελ. 25), Ποίηση-ποιητής (σελ. 26-27), Ήλιος (σελ. 19, 25, 29 κ.ά.), Φωτολατρεία (σελ. 19, 30, 47), Αγάπη-Έρωτας (σελ. 27, 34, 36, 42, 45), Καλό κ’ Αγαθό (σελ. 43, 48, 55), Κενό (σελ. 46), Αισιοδοξία (σελ. 47).

Όταν βρει την απολύτως προσωπική του αιχμή και τονίσει ιδιαίτερα το μοναδικό του ύφος, τότε ο Χρήστος Κούκης θα κατακτήσει το πρώτο σκαλί στην υψηλή τέχνη της Ποιήσεως. Μέχρι τότε δοκιμάζεται και δοκιμάζει τον αναγνώστη του, πλειοδοτώντας υπέρ του ρομαντισμού, του ιδεαλισμού και άλλων αποδεκτών ιδεολογικών-υφολογικών ρευμάτων. Όμως ο αυτοσαρκασμός κι η εντεινόμενη ειρωνεία θα έδιναν στην ποιητική του μεγαλύτερη βαρύτητα και «στατική επάρκεια» (για να χρησιμοποιήσω έναν όρο από την επαγγελματική του αρένα). Με άλλα λόγια, «παραείναι κόσμιος για να ηχεί αυθεντικός».

Παρά τις όποιες επιφυλάξεις μου, ένα από τα πλέον άρτια ποιητικά βιβλία που μελέτησα εσχάτως.