«Νομίζετε ότι ξέρετε τι σημαίνει πόνος;»

Αυτή ακριβώς είναι η πρώτη φράση του βιβλίου. Μια φράση που κατευθείαν αρπάζει τον αναγνώστη και του δίνει μια πρώτη γεύση για το τι πρόκειται να επακολουθήσει.

Πέρα όμως από την εξαιρετική εισαγωγή, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ένα έφηβο αγόρι, ο Ντέιβ, που ζει στα αμερικανικά προάστια περνάει τα απογεύματα της αρχής του καλοκαιριού με τους φίλους του. Πιάνοντας καραβίδες μια μέρα θα γνωρίσει τη Μεγκ, η οποία μαζί με την ανάπηρη αδερφή της Σούζαν ζει στο σπίτι των Τσάντλερ, γειτόνων και φίλων του Ντέιβ. Όταν αποχωρίζονται λίγη ώρα αργότερα η Μεγκ θα εντυπωθεί στον Ντέιβ. Οι ημέρες περνούν και ο Ντέιβ συναντά τη Μεγκ ολοένα και λιγότερο. Ώσπου αποφασίζει να επισκεφτεί το γειτονικό σπίτι…

Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με τον εγκλεισμό της Μεγκ στο υπόγειο του σπιτιού. Το κορίτσι δεμένο θα υποστεί μια σειρά από βασανιστήρια στο μικρό και σκοτεινό υπόγειο του σπιτιού. Βασανιστές θα είναι η μητέρα των Τσάντλερ, μια αλκοολική και χωρισμένη γυναίκα, οι τρεις γιοι της, καθώς και άλλα παιδιά από τη γειτονιά. Και ο Ντέιβ, μάρτυρας σε όλα αυτά τα γεγονότα, θα πρέπει να νικήσει πρώτα απ’ όλα τους δικούς του δαίμονες, ώστε να πάρει μια απόφαση που θα καθορίσει το μέλλον όλων.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να αναφέρω ότι το βιβλίο του Jack Ketchum είναι στηριγμένο σε αληθινά γεγονότα. Γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο και με μεστή γλώσσα, ο συγγραφέας μάς δίνει μια εξαιρετική περιγραφή των αμερικανικών προαστίων στα μέσα περίπου του 20^ού αιώνα. Το κείμενο ρέει χωρίς κοιλιά σε κανένα απολύτως σημείο, ενώ οι χαρακτήρες είναι άκρως πειστικοί και τρομακτικά ρεαλιστικοί.

Όταν διάβασα τις πρώτες 50 σελίδες είχα την αίσθηση ότι κυλάει αργά. Μερικές σελίδες μετά, ενώ έμπαινα στο κυρίως θέμα, ξαφνικά όλα φαίνονταν τόσο οικεία και κοντινά που δεν μπορούσα παρά να υποκλιθώ στην αφηγηματική μαεστρία του Ketchum. Και προχωρώντας την ανάγνωση, το καλό γινόταν ακόμα καλύτερο. Ο Ketchum, βάζοντας τον ήρωά του να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο, επιτυγχάνει απόλυτα να βάλει τον αναγνώστη στη θέση του ήρωα. Κι αφού ο μικρός Ντέιβ στέκει λίγο πολύ ως παρατηρητής στα γεγονότα που εκτυλίσσονται ενώπιόν του, η ταύτιση αυτή γίνεται ακόμα εντονότερη.

Το σημαντικότερο στοιχείο του βιβλίου είναι το ψυχογράφημα κυρίως των παιδιών που λαμβάνουν μέρος στην ιστορία. Μια εμβάθυνση στον εσωτερικό κόσμο, σε σημεία που μένουν κρυφά, σε στοιχεία που καλύτερα να μην αναδυθούν ποτέ. Και ο Ketchum πετυχαίνει με τέλειο τρόπο να καταδείξει τη δύναμη της εξουσίας και της ισχύος πάνω σ’ έναν άλλο άνθρωπο και μάλιστα το κάνει χρησιμοποιώντας αγνές ψυχές. Είναι τόσο εκπληκτικό το αποτέλεσμα, το γκρέμισμα της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας και ψυχικής κατάστασης, που πραγματικά τα βασανιστήρια περνάνε σε δεύτερη μοίρα.

Τέλος, οφείλω να γράψω πολλά συγχαρητήρια στις εκδόσεις Λογείον για την εξαιρετική έκδοση, καθ’ ότι εκτός από το κείμενο στο βιβλίο υπάρχει ένα σημείωμα του μεταφραστή Νίκου Ρούσσου, ένας πρόλογος του Stephen King, αλλά και μια συνέντευξη του συγγραφέα μαζί με τους σεναριογράφους της ταινίας. Κι επίσης, θερμά συγχαρητήρια στον Νίκο Ρούσσο για την πολύ λειτουργική μετάφρασή του.

Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε!