Μεγάλη άνθιση έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια το δυστοπικό μυθιστόρημα που απευθύνεται σε νέους αναγνώστες. Η αναγνωστική επιτυχία μάλιστα συνοδεύεται –ουκ ολίγες φορές– από τη μεταφορά των μυθιστορημάτων στον κινηματογράφο, όπως συνέβη με τις τριλογίες του “Hunger Games” και “Divergent”. Μια νέα τριλογία εγκαινιάζεται τώρα με το πρώτο μυθιστόρημα της Φραντσέσκα Χεγκ «Το κήρυγμα της φωτιάς».

Έπειτα από μια μεγάλης έκτασης πυρηνική έκρηξη, η Γη έχει επιστρέψει σε μια σχεδόν πρωτόγονη κατάσταση όπου κάθε ίχνος τεχνολογίας και πολιτισμού έχει καταστραφεί. Τετρακόσια χρόνια μετά την έκρηξη οι περισσότερες επιπτώσεις της ραδιενέργειας έχουν εξαφανιστεί, αλλά για κάποιο λόγο γεννιούνται μόνο δίδυμα παιδιά. Σε κάθε ζεύγος υπάρχει πάντα ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Επίσης, πάντα το ένα παιδί είναι σωματικά τέλειο, ενώ το άλλο φέρει μια παραμόρφωση. Έτσι, η κοινωνία χωρίζεται στους Άλφα, τους σωματικά τέλειους, αυτούς που μπορούν να κυβερνήσουν και να τεκνοποιήσουν, και στους Ωμέγα, τα άτομα που έχουν κάποια ατέλεια, που εξορίζονται στις λιγότερο γόνιμες περιοχές και δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Η Κας και ο Ζακ, όμως, είναι ένα ζευγάρι διδύμων που διαφέρει από τα άλλα, καθώς και τα δύο παιδιά είναι σωματικά τέλεια. Έτσι, μέχρι τα δεκατρία χρόνια τους δεν έχουν ακόμα διαχωριστεί, με αποτέλεσμα να περιθωριοποιηθούν από την τοπική κοινωνία. Ο Ζακ, όμως, αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η αδερφή του μπορεί να μην έχει κάποια παραμόρφωση, μπορεί όμως να δει εικόνες από το παρελθόν και το μέλλον, είναι μια Διαισθητική, άρα μια Ωμέγα. Η ώρα να εξοριστεί έχει φτάσει, αλλά η εξορία δεν είναι πια αρκετή για τον αδερφό της: την φυλακίζει για τέσσερα χρόνια σε ένα μπουντρούμι ώστε να είναι ο ίδιος ασφαλής, αφού για κάποιον ανεξήγητο λόγο τα δίδυμα αδέρφια είναι ενωμένα στον θάνατο – μόλις πεθαίνει το ένα, πεθαίνει και το άλλο, όπου και αν βρίσκεται. Η Κας δραπετεύει, σώζοντας έναν ακόμα φυλακισμένο και μαζί αρχίζουν να ψάχνουν για έναν πυρήνα αντίστασης των Ωμέγα. Όσο ο Ζακ αποκτά μεγαλύτερη εξουσία στο Συμβούλιο των Άλφα, τόσο η Κας παλεύει να φτάσει σε ένα ασφαλές σημείο, σε ένα καταφύγιο.

Αρκετά ζοφερός είναι ο κόσμος που περιγράφει η συγγραφέας, καθώς οδηγεί τον συνήθη προβληματισμό των δυστοπικών μυθιστορημάτων ένα βήμα παραπέρα: το πρόβλημα δεν είναι πλέον μόνο η κοινωνική ανισότητα, το κυνήγι της εξουσίας και η επιβίωση του ισχυρού, αλλά η απώλεια του βασικού πυρήνα της ζωής του ατόμου, δηλαδή της οικογένειας. Η έννοια της οικογένειας χάνεται όταν, γεμάτοι προθυμία, οι γονείς παραδίδουν το παραμορφωμένο τους παιδί στις κοινότητες των εξόριστων Ωμέγα, χωρίς ίχνος θλίψης ή έστω ντροπής για την ενέργειά τους αυτή. Με αυτό τον τρόπο αξίες, όπως ο σεβασμός και η αγάπη, έχουν χαθεί από έναν κόσμο που έχει ήδη υποστεί μια οικολογική καταστροφή. Τα ένστικτα είναι αυτά που επικρατούν τώρα και η μόνη δικλείδα ασφαλείας για τους Ωμέγα είναι ότι είναι ενωμένοι μέχρι θανάτου με τα αδέρφια τους. Έρχεται, όμως, η ώρα που και οι ίδιοι οι Ωμέγα θα αναρωτηθούν μέχρι πού μπορεί να φτάσει η αντίδρασή τους. Αρκεί να κρύβονται ή μήπως πρέπει να σκεφτούν την περίπτωση να επιτεθούν, έστω κι αν κοστίσει τη ζωή των ομοίων τους;

Εδώ, η συγγραφέας εύστοχα επιλέγει έναν άλλο δρόμο: δημιουργεί μια πρωταγωνίστρια μαχητική, έξυπνη και ικανή, που παλεύει όχι μόνο για την επιβίωση, αλλά για την ισότητα. Δεν την ενδιαφέρει να επικρατήσει, την ενδιαφέρει να συνυπάρξει και αυτό είναι ένα από τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα.