Η αγγλική σχολή του αστυνομικού μυθιστορήματος
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ήμουν λίγο διστακτική, καθώς φοβόμουν ότι για τη συγγραφέα –το Ρόμπερτ Γκάλμπρεϊθ είναι το ψευδώνυμο της γνωστής Τζ. Κ. Ρόουλινγκ– το πέρασμα από το παιδικό/εφηβικό μυθιστόρημα φαντασίας στο αστυνομικό δεν θα ήταν τόσο επιτυχημένο. Με διέψευσε, ευτυχώς. Ακολουθώντας την παράδοση του αγγλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο συνήθως είναι λιγότερο σκοτεινό από το σκανδιναβικό, φτιάχνει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ένα όμορφο και επιτυχημένο μοντέλο, η Λούλα Λάντρι, πέφτει από το μπαλκόνι του σπιτιού της και σκοτώνεται. Όλοι θεωρούν ότι πρόκειται για αυτοκτονία. Μόνο ο ετεροθαλής αδερφός της φαίνεται να έχει άλλη γνώμη. Πιστεύει ότι η αδερφή του δολοφονήθηκε. Προσλαμβάνει τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Κόρμοραν Στράικ για να ερευνήσει την υπόθεση. Ο Στράικ, βετεράνος πολέμου και με αρκετά σωματικά και ψυχολογικά τραύματα, έχει ανάγκη αυτή την υπόθεση για μπορέσει να ορθοποδήσει οικονομικά. Καθώς, όμως, ψάχνει να βρει ποιος θα μπορούσε να επιθυμεί τον θάνατο της κοπέλας, έρχεται σε επαφή με τον κόσμο της μόδας και του θεάματος, ο οποίος είναι γεμάτος καταχρήσεις, ψέματα και φθόνο. Και όσο αυτός και η προσωρινή γραμματέας του, η Ρόμπιν, ερευνούν τα ελάχιστα στοιχεία που διαθέτουν, τόσο περισσότερο μπλέκονται σε επικίνδυνες καταστάσεις που μπορεί να τους στοιχίσουν τη ζωή τους.
Το μυθιστόρημα είναι πολύ σωστά δομημένο και ξεδιπλώνεται μέσα από δύο οπτικές, του Στράικ και της Ρόμπιν. Αυτή η επιλογή δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να σχηματίσει μια σφαιρική εικόνα για την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή-ντετέκτιβ, ενώ παράλληλα προσφέρει και χιουμοριστικές σκηνές, με τον μοναχικό ντετέκτιβ να αδυνατεί να …δουλέψει μόνος. Οι συναντήσεις του Στράικ με τους φίλους και τους γνωστούς της Λούλα τον ενημερώνουν σχετικά με το πόσο ψεύτικα όμορφος και τέλειος είναι ο κόσμος του θεάματος και του αποδεικνύουν ότι κανένας δεν ήξερε πραγματικά τη νεκρή κοπέλα. Και αν στην αρχή θεωρούσε ότι πρόκειται για μία εύκολη υπόθεση –πίστευε ότι θα χρειαζόταν να αποδείξει στον αδερφό της ότι όντως αυτοκτόνησε–, στην πορεία τα δεδομένα αλλάζουν και βρίσκεται μπλεγμένος σε μία υπόθεση όπου το βασικό κίνητρο, εκτός από τα χρήματα φυσικά, είναι ο διεστραμμένος ψυχικός κόσμος του δολοφόνου.
Παρά τον όγκο του, το μυθιστόρημα είναι καλοδουλεμένο και εύστοχα γραμμένο. Διαθέτει έναν κυνικό και ταυτόχρονα ευάλωτο πρωταγωνιστή, μία έξυπνη και ικανή βοηθό και μία ενδιαφέρουσα αστυνομική υπόθεση. Αν και υπάρχουν κάποιες επαναλήψεις και πλατειασμοί, ο αναγνώστης ανυπομονεί για την εξέλιξη της ιστορίας και, όπως πολύ συχνά συμβαίνει με τα κλασικά αγγλικά αστυνομικά μυθιστορήματα, συναντά τον δολοφόνο στο τέλος και μένει έκπληκτος…
