Ο πόλεμος που δεν τελειώνει

Ο Πιερ Πεζύ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λυών, μέσα στο οικογενειακό βιβλιοπωλείο. Σπούδασε Φιλοσοφία στη Σορβόννη και συμμετείχε στην εξέγερση του Μάη του 1968. Είναι καθηγητής στο λύκειο Σταντάλ στην Γκρενόμπλ και διευθυντής προγράμματος στο διεθνές Κολέγιο Φιλοσοφίας. Το 2002 κυκλοφόρησε το έργο του «Η Μοναχούλα» (“La Petite Chartreuse”) το οποίο απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές και γνώρισε μεγάλη εκδοτική επιτυχία.

Το καλοκαίρι του 1963, ο 16χρονος Πωλ θα διασχίσει τα σύνορα για τη Γερμανία και το Κελστάιν όπου θα συναντήσει τον Τόμας, με τον οποίο αλληλογραφεί στο πλαίσιο ενός εκπαιδευτικού προγράμματος. Οι μνήμες του πολέμου είναι νωπές, αν και η μικρή πόλη κοντά στο Μόναχο δεν φαίνεται να έχει υποστεί τις συνέπειές του. Σε μια εκδρομή στην εντυπωσιακή Μαύρη Λίμνη, όπου οι κάτοικοι συνηθίζουν να πηγαίνουν για πικνίκ και μπάνιο, θα γνωρίσει μια κοπέλα, δύο χρόνια μεγαλύτερη, που κυκλοφορεί παντού με την κάμερά της. Η Κλάρα είναι κόρη του γιατρού Λαφονταίν που το 1941 είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς, μαζί με έναν νεαρό συντοπίτη του, λοχαγό του γερμανικού στρατού, να σώσει από το θάνατο παιδιά Εβραίων στο Κράμανετσκ της Ουκρανίας.

Τα χρόνια περνούν και ο Πωλ, έπειτα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας στη γαλλική ενδοχώρα, θα στραφεί στη γλυπτική. Η Κλάρα φωτογραφίζει πρόσωπα στρατιωτών από τα πεδία των σύγχρονων μαχών. Οι σποραδικές συναντήσεις τους στη διάρκεια των χρόνων δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον Πωλ. Μέσα από τα έργα του προσπαθεί να ξορκίσει το κακό και να λύσει το αίνιγμα της ζωής και του πολέμου. Λύσεις, όμως, δεν υπάρχουν. «Το αίνιγμα είναι μια θλιβερή αυταπάτη. Η δημιουργική δραστηριότητα, η επεξεργασία των μορφών και των εικόνων, μια απασχόληση όπως οποιαδήποτε άλλη, που γρήγορα πνίγεται κάτω από τα τσόχινα στρώματα μιας πάντοτε επίπλαστης ειρήνης» (σελ. 269).

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη: το πρώτο περιλαμβάνει το καλοκαίρι του Πωλ στο Κλεπστάιν και τα εμβόλιμα επεισόδια από την εκτέλεση των παιδιών στο Κράμανετσκ. Το δεύτερο παρακολουθεί την πορεία του Πωλ από την ηλικία των δεκαεπτά ετών μέχρι τα βαθιά γεράματα σε μελλοντικό χρόνο (καλοκαίρι  του 2037). Τα επιμέρους κεφάλαια ορίζονται χρονικά και τοπικά από τις συναντήσεις του Πωλ με την Κλάρα. Ο πρόλογος και ο επίλογος εγκιβωτίζουν την ιστορία σε ένα παραμύθι.  Η κυρίως πρωτοπρόσωπη αφήγηση, σε ιστορικό ενεστώτα, προσδίδει ένταση και αμεσότητα στο μυθιστόρημα. Αν και δεν έχει κορύφωση, το βιβλίο του Πεζύ κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Είναι ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για τον πόλεμο δίχως τέλος, την ενηλικίωση και την αναμέτρηση με το φόβο, το κακό που ελλοχεύει παντού, την καλλιτεχνική δημιουργία, την προσωπική ανεξαρτησία και την αναζήτηση της ευτυχίας.