‘‘Μια κατάθεση ψυχής –

Ένα μάθημα ζωής”

”Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη…”

Η Μάρω Βαμβουνάκη γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε νομικά και ψυχολογία. Ξεκίνησε τη συγγραφική της σταδιοδρομία το 1987 με τα διηγήματα ”Ο Αρχάγγελος του καφενείου” και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Το τριακοστό της έργο έχει τον τίτλο «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης» και είναι σαν ανεξάρτητη συνέχεια, σαν δεύτερο μέρος, του βιβλίου της «Ο Παλιάτσος και η Άνιμα». Η συγγραφέας διευκρινίζει ότι οι προθέσεις των δύο βιβλίων της συμπίπτουν.

Η εισαγωγή του έργου της ”Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης” βγαίνει από μία εικόνα της παλιάς πόλης της Πράγας, όπως ακριβώς ”Ο Παλιάτσος και η Άνιμα” έδωσαν τη μικρή τους παράσταση πάνω στη γέφυρα του Καρόλου. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου η συγγραφέας μάς εισάγει στην έννοια του όρου ”προβολή”, όπως ερμηνεύεται από τους ψυχολόγους. Απλοποιημένα, η προβολή μάς φέρνει στο νου το γνωστό ”εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια”, δηλαδή όταν κάποιος κρίνει τον άλλο με βάση τις δικές του εμπειρίες. Συνεχίζει με παραδείγματα από τις ζωές κάποιων ανθρώπων για να τεκμηριώσει την άποψή της, ότι είναι αδύνατον να μείνει κανείς φίλος με όποιον ερωτεύτηκε αληθινά. Δεν υποφέρεται αυτή η μετάλλαξη. Ο οίκτος και η συμπόνια είναι το επόμενο θέμα της, το οποίο μας το εισάγει ως ένα από τα μεγαλύτερα βασανιστήρια που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος, προκειμένου να δυναστεύει και να εκμεταλλεύεται το συνάνθρωπό του προκαλώντας του ενοχές, είτε σε ερωτικές είτε σε φιλικές σχέσεις. Ο εγωκεντρισμός είναι αυτός που δεν αφήνει τις σχέσεις να αναπτυχθούν και απομονώνει τους ανθρώπους. Τονίζει την αξία της φιλίας και τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους δεν υπάρχει έντονα σήμερα. Χρησιμοποιεί τη φράση ”Δεν υπάρχουν καλοί φίλοι, γιατί δεν είσαι καλός φίλος”. Συνεχίζει με τον ορισμό της έννοιας νεύρωση και τελειώνει με τη φράση «Δε μένεις εκεί όπου δε σε θέλουν». Στο δεύτερο μέρος μάς περιγράφει στιγμές από την παιδική της ηλικία στα Χανιά και μας δίνει με τρόπο συγκινητικό το μεγαλύτερο κληροδότημα που της χάρισε ο πατέρας της. Την έμαθε να φαντάζεται, να ονειρεύεται. «Υπάρχει σπουδαιότερο μάθημα για να ζεις με νόημα; Για να ξυπνάς με ενδιαφέρον τα πρωινά; Για να αναγεννιέσαι;» Επίσης, μας αναφέρει περιστατικά από τις περιπτώσεις ατόμων με τα οποία  συνεργάστηκε ως ψυχολόγος. Στο τρίτο μέρος μάς αναλύει απόψεις κορυφαίων επιστημόνων για το πώς θα ζήσουμε καλύτερα, πώς θα είμαστε ευτυχισμένοι αποβάλλοντας τις ψυχώσεις και τα άγχη. Φέρνει παραδείγματα από προσωπικές της εμπειρίες με ανθρώπους και μας περιγράφει ένα άτομο που βρίσκει τη γαλήνη βοηθώντας τους άλλους και όχι μόνο τον εαυτό του.

”Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης ” είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ ευχάριστα, γραμμένο σε απλή ποιητική γλώσσα, σε πρώτο πρόσωπο, με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία και ταυτόχρονα ένα βοήθημα για τη βελτίωση των σχέσεων των ατόμων πρωτίστως με τον εαυτό τους και συνεπώς και με τους άλλους. Προσφέρεται για πολλαπλή ανάγνωση, καθώς αξίζει να επαναλαμβάνεται ό,τι μας ωφελεί ψυχικά. Η Μάρω Βαμβουνάκη δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να έρθει πιο κοντά στις πραγματικές του επιθυμίες, πιο κοντά στην αλήθεια και στους άλλους. Προσεγγίζει τα σημαντικότερα προβλήματα των σύγχρονων ανθρώπων. Τα παραδείγματά της αφορούν την ψυχοσύνθεση των παιδιών, των γονέων, των ερωτευμένων, όσων είναι απογοητευμένοι από τις φιλικές σχέσεις και γενικά τις κατηγορίες των σύγχρονων ατόμων με προβλήματα ψυχικής φύσεως. Ο αναγνώστης ταυτίζεται με έναν από αυτούς τους ρόλους, γιατί του θυμίζει είτε τον εαυτό του είτε κάποιον γνωστό του. Η συγγραφέας καταφέρνει να έρθει σε επαφή με την ψυχή μας και τις πραγματικές ανάγκες της. Η ευτυχία πρέπει να αναζητηθεί σε αξίες και όχι στην ύλη. Μας δίνει ένα μάθημα ζωής. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί πόσοι είναι έτοιμοι να λάβουν τέτοια μαθήματα ζωής;