Κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης ενός παλαιού οικήματος στη βόρεια Οξφόρδη, ένας τοίχος που καταρρέει στο κελάρι αποκαλύπτει μια γυναίκα κι ένα μικρό αγόρι που βρίσκονται κλειδωμένοι και σε κακή κατάσταση στο υπόγειο του διπλανού σπιτιού. Το σοκ είναι για όλους μεγάλο στην ήσυχη γειτονιά, κανείς δε γνωρίζει την ταυτότητά τους και ο αρκετά περίεργος και άρρωστος ηλικιωμένος ιδιοκτήτης του σπιτιού δηλώνει άγνοια. Ο επιθεωρητής Άνταμ Φόλεϊ και η καλά δεμένη ομάδα του αναλαμβάνουν να λύσουν ένα μυστήριο όπου (όπως χαρακτηριστικά διαβάζουμε) κανένας δεν είναι τόσο αθώος όσο φαίνεται. Όταν, σύντομα, η υπόθεση αυτή συνδεθεί με την παλαιότερη εξαφάνιση μιας νεαρής μητέρας από ένα κοντινό σπίτι, τότε όλα θα πάρουν μια εντελώς διαφορετική τροπή.

Στη δεύτερη αυτή υπόθεση με πρωταγωνιστή τον ικανότατο επιθεωρητή Φόλεϊ, τόσο η ιστορία αυτή καθεαυτή, όσο και ο τρόπος που την αναπτύσσει και τη διαχειρίζεται η συγγραφέας, είναι σαφώς καλύτεροι από το προηγούμενο μυθιστόρημά της. Η πλοκή είναι συναρπαστική, ο κατάλογος των υπόπτων όλο και μεγαλώνει, οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και τα στοιχεία που σιγά σιγά έρχονται στο φως αλλάζουν συνεχώς την υφή της υπόθεσης που από μια φαινομενικά απλή αστυνομική ιστορία μετατρέπεται σε ψυχολογικό θρίλερ. Απαγωγή, βιασμός, σεξουαλική διαστροφή, φόνος, κλοπή έως και θυσία παγανιστικής τελετής, οι αποκαλύψεις μοιάζουν με λερναία ύδρα σε αυτό το δυσεπίλυτο αίνιγμα. Όσο για το τέλος… πραγματικά, δεν πρόκειται να πάει το μυαλό σας!

Η Χάντερ επιλέγει να χρησιμοποιεί πρωτοπρόσωπη αφήγηση στα σημεία όπου βρίσκεται στο κεντρικό κάδρο μας ο Φόλεϊ, γυρνώντας σε τριτοπρόσωπη στην υπόλοιπη ιστορία. Επιπλέον, σε πολλά σημεία μπολιάζει την αφήγηση με απομαγνητοφωνημένα πρακτικά καταθέσεων, σχεδιαγράμματα της σήμανσης, email, δημοσιεύσεις από ιστοσελίδες και σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα, παρουσιάζοντας και τη ματιά της κοινής γνώμης πάνω στην εξέλιξη των ερευνών και δίνοντας στην ανάγνωση έναν εναλλασσόμενο ρυθμό – μια μέθοδος που, ωστόσο, έχει και τους επικριτές της. Ο ίδιος ο Φόλεϊ, είναι ένας ντετέκτιβ πολύ σημερινός, με αδυναμίες και τραύματα από το παρελθόν, που ακόμα και μετά από δύο μυθιστορήματα η συγγραφέας κρατάει στοιχεία του χαρακτήρα του για να μας τα δώσει, είμαι σίγουρος, στις υποθέσεις που θα ακολουθήσουν.

Αληθινός πρωταγωνιστής όμως στο «Διπλανό σπίτι», είναι η πλοκή και η ιδιαιτέρως σκοτεινή ατμόσφαιρα που καταφέρνει με επιδεξιότητα να δημιουργήσει η Κάρα Χάντερ, η οποία, όπως μοιράζεται και στο βιογραφικό της, ζει και η ίδια στην Οξφόρδη, σε έναν δρόμο όχι πολύ διαφορετικό από αυτούς που περιγράφει στα βιβλία της.