Ταξιδεύοντας στη ζωή
Τα ιαπωνικά μυθιστορήματα αφηγούνται συνήθως ιστορίες καθημερινές που στον πυρήνα τους είναι εξαιρετικά απλές. Μέσα από τη λιτή αφήγηση όμως μεταδίδουν μηνύματα, εισχωρούν στο βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλάζουν τις ζωές των αναγνωστών. Καθώς μέσα τους κρύβουν αλληγορικά στοιχεία.
Στο «Χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου» της Χίρο Αρικάουα, ο Σατόρου, ένας τριαντάχρονος άντρας, μαζί με τον γάτο του, Νάνα, ένα πρώην αδέσποτο που γνωρίζει πολύ καλά να επιβιώνει σε αντίξοες συνθήκες, ξεκινούν ένα ταξίδι, προκειμένου ο Σατόρου να συναντήσει κάποιους παιδικούς του φίλους. Ωστόσο ο Νάνα δε γνωρίζει τον πραγματικό σκοπό αυτού του ταξιδιού και ο Σατόρου δεν θέλει να του τον αποκαλύψει. Σε κάθε ξανασμίξιμο των φίλων, μέσω αναδρομικής αφήγησης, το παρελθόν έρχεται στο φως και μαζί του αποκαλύπτονται οι ισχυροί δεσμοί που δένουν τους φίλους, τα συναισθήματά τους για τους οικείους τους, όλα όσα τους σημάδεψαν κατά την τόσο τρυφερή ηλικία τους αλλάζοντας τον ρου της ζωής τους, αλλά και την οπτική τους πάνω σε αυτήν.
Και όλα αυτά διά στόματος Νάνα, του γάτου, σε πρώτο πρόσωπο. Διά μέσου γατίσιας οπτικής, η οποία αρχικά μπορεί να ξενίσει τον αναγνώστη, αλλά σύντομα θα τον εκπλήξει ευχάριστα. Χωρίς βέβαια να λείπει η ανθρώπινη ματιά, σε τρίτο πρόσωπο. Με κατανοητή γλώσσα, απλό λεξιλόγιο και λιτή αφήγηση.
Ένα συγκλονιστικό ταξίδι αυτογνωσίας, ενηλικίωσης και συνειδητοποίησης, μια μακρά πορεία προς τα μπρος με αποσκευές τις αναμνήσεις και τα μαθήματα του παρελθόντος. Ένα αλληγορικό μυθιστόρημα-ύμνος στην αγάπη, την αφοσίωση, τη φιλία και τη συντροφικότητα.
Η μετάφραση στα ελληνικά από την Αλεξάνδρα Κονταξάκη στηρίχτηκε στην αγγλική μετάφραση του βιβλίου από τον Philip Gabriel. Το αποτέλεσμα ωστόσο κατόρθωσε να αποτυπώσει τον μοναδικό, ομολογουμένως, τρόπο γραφής της Χίρο Αρικάουα και την ιδιαίτερη κουλτούρα των Ιαπώνων.