Τα μυστικά της ανθρωπότητας, μια οργάνωση και ένα κυνηγητό για την προστασία του κόσμου

Ο Νταν Μπράουν είναι συγγραφέας των διεθνών μπεστ σέλερ “Digital Fortress” (“Ψηφιακό οχυρό”), 2000, “Angels and Demons”, 2001 (εκδόθηκε σε πολλές χώρες και στην Ελλάδα με τον τίτλο “Illuminati”), “Deception Point” (ελλ. τίτλος “Αρκτικός κύκλος”), 2002, “The Da Vinci Code” (“Κώδικας Ντα Βίντσι”), 2003 και “The Lost Symbol” (“Το χαμένο σύμβολο”), 2009. Το «Illuminati» και το «Κώδικας Da Vinci» μεταφέρθηκαν και στην κινηματογραφική οθόνη. Είναι απόφοιτος της Ακαδημίας Φίλιπς Έξετερ, όπου έχει διδάξει φιλολογία και δημιουργική γραφή.

«Το χαμένο σύμβολο» είναι το καινούργιο αστυνομικό μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν, όπου ήρωας για ακόμα μια φορά είναι ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον. Ένα συνηθισμένο πρωινό ο Λάνγκτον βρίσκεται σπίτι του, όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από το γραμματέα του φίλου και μέντορά του, Πίτερ Σόλομον, προκειμένου να δώσει το ίδιο βράδυ μια διάλεξη στην Ουάσινγκτον. Λίγες ώρες αργότερα ο καθηγητής βρίσκεται στο Καπιτώλιο και ετοιμάζεται να μπει στην αίθουσα, όπου θα λάβαινε χώρα η εκδήλωση. Με το που εισέρχεται στην αίθουσα μένει άναυδος, καθώς αντί να υπάρχει πλήθος κόσμου, δεν παρευρίσκεται κανείς παρά μόνο ελάχιστοι τουρίστες. Λίγο μετά ακούγεται μια κραυγή και στο κέντρο της αίθουσας βρίσκεται ένα κομμένο χέρι, το οποίο, όπως αντιλαμβάνεται αμέσως ο Λάνγκτον, ανήκει στον Πίτερ Σόλομον.

Πολύ γρήγορα καταφθάνει η Αστυνομία και η Διευθύντρια μίας από τις ανώτερες βαθμίδες της CIA. Ο Λάνγκτον, αποδιοργανωμένος, παρατηρεί κάποια περίεργα τατουάζ στο κομμένο χέρι, ενώ χτυπάει το τηλέφωνο. Ο συνομιλητής είναι ο υποτιθέμενος γραμματέας του φίλου του και του ανακοινώνει το λόγο που βρίσκεται εκεί: πρέπει να λύσει τους γρίφους που οδηγούν στα υπέρτατα μυστικά σοφίας της ανθρωπότητας και τα οποία αιώνες τώρα φυλάσσουν οι τέκτονες, προκειμένου να δει το φίλο του ξανά ζωντανό.

Το έργο του Νταν Μπράουν είναι γραμμένο στο ύφος που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας. Ωστόσο ο αναγνώστης δεν πρέπει να περιμένει να δει τη δράση που είχαν οι «Illuminati», ούτε τις αποκαλύψεις που είχε ο «Κώδικας Da Vinci». Εδώ είναι γεγονός πως και η περιπετειώδης δράση υστερεί, αλλά και το μέγεθος των αποκαλύψεων ατονεί. Γι’ αυτό και μέχρι το δεύτερο μισό του βιβλίου υπάρχει «κοιλιά», μολονότι το κείμενο είναι ρέον.

Από το δεύτερο μισό και έπειτα θα λέγαμε ότι το βιβλίο καθηλώνει τους αναγνώστες, κυρίως λόγω της αγωνίας για την τύχη των χαρακτήρων. Τα μυστικά βγαίνουν στο φως, ενώ η δράση αυξάνεται σελίδα τη σελίδα. Τα ιστορικά γεγονότα είναι ορθά, ενώ ο Νταν Μπράουν δεν επιδίδεται τόσο στην αποκάλυψη κάποιων σπουδαίων μυστικών, όσο στην παρουσίαση της οργάνωσης των τεκτόνων, στους χώρους και τις τελετουργίες τους, αλλά και στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.

Ίσως γιατί το θέμα δεν είναι πανανθρώπινο, όπως στον «Κώδικα Da Vinci», ίσως γιατί δεν υπάρχει τόση δράση, όπως στους «Illuminati», «Το χαμένο σύμβολο» θα δημιουργήσει ενδοιασμούς στην κρίση του αναγνώστη, ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται αρκετά εύκολα και με σωστά δομημένη υπόθεση.