Ένα εκστατικό μυθιστόρημα

Μέλισσα λευκή απ’ το μέλι μεθυσμένη,

βουίζεις μες την ψυχή μου

Πάμπλο Νερούδα

Αχ, αυτή η Λατινική Αμερική! Μ’ όλα τα χρώματα και τα σκοτάδια της, με τις μυρωδιές και τις μουσικές της, με τους φλεγόμενους εραστές της και τους φλογερούς επαναστάτες της, με τις τραγουδιστές γλώσσες της και με τους υπέροχους ποιητές και λογοτέχνες που γεννά η γη της και η κουλτούρα των πολύχρωμων λαών που την κατοικούν…

Φόρος τιμής σ’ αυτή τη μαγική χώρα είναι και ”Το Αόρατο Βουνό” της Carolina de Robertis, ένα χειμαρρώδες μυθιστόρημα που διατρέχει στις 500 σελίδες του την ιστορία της Ουρουγουάης στη διάρκεια του εικοστού αιώνα, μέσα από τις προσωπικές πορείες τριών γυναικών μιας οικογένειας: της γιαγιάς Παχαρίτα, ιθαγενούς στην καταγωγή, που παντρεύεται έναν Ιταλό μετανάστη και ζει την οικογένειά της πουλώντας βότανα που γιατρεύουν τους πόνους του σώματος και της καρδιάς, της κόρης Εύας, ποιήτριας, που αναδημιουργεί τον εαυτό της από το μηδέν και βιώνει έναν παράξενο, ”μετενσαρκωμένο” έρωτα και της εγγονής Σαλώμης, αντάρτισσας των Τουπαμάρος, που θα γεννήσει ένα παιδί μέσα στη φυλακή και θα το συναντήσει ξανά χρόνια αργότερα. Το γράμμα που η Σαλώμη προσπαθεί ξανά και ξανά να γράψει στην κόρη της, για να της αποκαλύψει το δεσμό αίματος που τις ενώνει, αποτελεί την αρχή και το κλείσιμο ενός κύκλου από γοητευτικές και παράξενες ιστορίες, βουτηγμένες στο μαγικό ρεαλισμό του Μάρκες, που απορροφούν πλήρως τον αναγνώστη στο εσωτερικό τους – δεν τις διαβάζει απλά, τις ζει μαζί με τις ηρωίδες και γίνεται κομμάτι τους.

Αν και πρόκειται για το συγγραφικό ντεμπούτο της Carolina de Robertis, το βιβλίο έχει ήδη αναγνωρισθεί στις ΗΠΑ ως ένα από τα καλύτερα του 2009. Η γραφή της ρέει σαν το νερό των μεγάλων ποταμών της Λατινικής Αμερικής: άλλοτε ήρεμο και γαλήνιο, άλλοτε κελαρυστό και παιχνιδιάρικο κι άλλοτε ορμητικό κι αφρισμένο. Ταυτόχρονα, η συγγραφέας χειρίζεται ποιητικά τη γλώσσα τραγουδώντας λέξεις στο ρυθμό μιας μελωδίας που διατρέχει το κείμενο και χτίζοντας εικόνες τόσο λαμπερές που πονάνε τα μάτια – αλλά δεν θέλεις να τα κλείσεις για να μην χάσεις τίποτα από τη δύναμη και την ομορφιά τους. Το βιβλίο -που ευτύχησε να έχει μια υπέροχη απόδοση στα ελληνικά από την Έφη Τσιρώνη-, αφηγείται την πορεία, την εξέλιξη και την άνοδο της προσωπικότητας από τη λάσπη της επιβίωσης στην κορυφογραμμή της δικαιωμένης ύπαρξης: η αναρρίχηση με νύχια και με δόντια σ’ αυτό το αόρατο βουνό που στέκει μπροστά σε κάθε άνθρωπο, αποτελεί το βαθύτερο μήνυμά του. Ομορφιά και πνευματικό περιεχόμενο λοιπόν, συνδυασμένα με συγγραφική έμπνευση και λατινοαμερικάνικο πάθος, δημιουργούν ένα βιβλίο που δεν θα θέλετε να τελειώσουν οι σελίδες του…